Een bitterzoete 24 Uurs: winst, diskwalificatie én een nieuwe boot

Een paar gelukkige uren lang dachten de zeilers van de FF65 Firefly dat ze de 24 Uurs Zeilrace eindelijk hadden gewonnen. Hun 155,8 gezeilde mijlen zouden genoeg moeten zijn voor de overwinning in hun ORC 4-klasse, en waarschijnlijk zelfs overall. Vorig jaar stevenden de mannen ook af op de winst, tot ’s ochtends hun mast brak. De teleurstelling was dan ook groot toen bleek dat ze dit jaar een rak te veel hadden gevaren en wéér naast de winst grepen. Een terugblik op een bitterzoete 24 Uurs.

Fotofinish

Ze vlógen vierentwintig uur lang over het IJsselmeer op de FF65 Firefly van Leidse Studentenvereniging de Blauwe Schuit. Fred Winnubst, Wouter van der Geest, Bart van Blokland en Sybe van Benthum zeilden als team voor de derde keer mee. Fred, Wouter en Bart blikken precies drie weken later terug op hun favoriete wedstrijd: de 24 Uurs. Op de oprit staat hun zojuist gekochte FF65 geparkeerd. Want ondanks de diskwalificatie, zijn ze onverminderd enthousiast over de boot en de wedstrijd.

“Het waren prachtige condities om veel mijlen te maken,” aldus Fred. “Er waren amper shifts,” vult Bart aan, “gewoon twintig knopen wind en gáán.” Wouter: “Hoe harder je hikete, hoe harder de boot ging. We hebben constant met twee of drie man in de reling gezeten. Je was óf aan het hiken, óf aan het slapen.” Dat hiken heeft hen naar de winst geholpen, denkt tacticus Fred: “we zeilen deze wedstrijd alsof het een korte baan van drie uur is – maar dan vierentwintig uur lang.” Tot de allerlaatste seconde persten de zeilers elk flintertje snelheid uit de kleine boot. “We zouden eigenlijk twintig minuten te laat zijn bij de finish, toen hebben we heel hard gebeukt met de spi, waren we tien minuten te vroeg. Die tijd hebben we toen besteed aan zo mooi mogelijk langs de fotoboot komen,” lacht Bart. 

DSQ

Dachten jullie toen jullie met 12,5 knoop over de finish stoven: die kunnen we in onze zak steken? Fred: “Absoluut. We waren er wel van overtuigd dat we gewonnen hadden. Sowieso in onze klasse.” “De wedstrijd ging top, we hadden een supergezellig team, hebben alleen maar gelachen,” vertelt Bart. Uitgelaten voeren ze dan ook Medemblik binnen en vulden met een finishbiertje in de hand de rakkenkaart in. Fred: “Toen klikte ik op inleveren en kwamen er allemaal rode letters. Toen waren we wel heel verdrietig.” 

Die avond kwamen ze er niet achter wat ze fout gedaan hadden, maar de volgende ochtend liepen ze alle rakken grondig na. Toen bleek dat ze een rak – tussen Sport A en KR A – drie keer gevaren hadden. “Maar de laatste keer waren we onderweg van Sport A, via KR A, naar Sport D. Dus we hadden daar ook het rak Sport A – Sport D van kunnen maken, want dat is al een direct rak. Als we die laatste KR A ronding hadden weggestreept, hadden we gewoon een reglementair correcte finish gehad.” Wouter vult aan: “Dan hadden we 0,2 mijl minder gevaren ofzo, maar waren we alsnog eerste geworden.” Maar dat ontdekten ze dus te laat. Ze legden de kwestie nog voor aan de voorzitter van de Kustzeilers, maar er was niets meer aan te doen. 

Hoe is die fout er ingeslopen? Fred: “Ergens rond de lunch is er iets misgegaan met RAK24, het routeringsprogramma. Hij laadde het bestand van 2023 erin, wat er waarschijnlijk als default nog in stond in plaats van het geüpdatete bestand van 2024. Toen ben ik als een dolle onze rakken opnieuw gaan afstrepen en daarmee gaan rekenen, maar toen was het foute rak net al ingepland en gevaren. Het is toch een programma wat je maar een keer per jaar gebruikt, dus daar ben je dan niet superhandig mee.”

Onverminderd enthousiast

Daarom kijken ze met gemengde gevoelens terug op deze 24 Uurs: “We waren absoluut trots op onszelf en onze prestatie dat we zo goed gevaren hadden,” zegt Fred. “Maar aan de andere kant grijp je wel net mis en dat is zuur.” Ze zaten echter niet lang bij de pakken neer. Wouter: “We waren toch wel weer heel enthousiast over de FF65. We hebben het met deze groep al jaren erover dat we ooit samen een boot willen kopen, maar dat was meer een lange termijnplan. Maar volgend jaar kunnen we niet meer de 24 Uurs op Firefly varen, omdat we ruimte moeten maken voor de jongere garde van de studenten – Sybe blijft als enige.” Na even “filosoferen” hakten ze al snel de knoop door en kochten ze minder dan tien dagen na de 24 Uurs hun eigen FF65, Modoc. “Als we nu al kunnen winnen, kunnen we volgend jaar ook winnen – maar dan wel reglementair.”