Ondertussen in de grootse offshore wedstrijden

Vaatjes brandstof opvissen, een voorsprong van 3000 mijl en twee weken geen zon zien; offshore zeilwedstrijden zijn nooit saai. Eerder schreven we over een aantal grote wedstrijden om deze winter te volgen. Hoe staat het er nu voor met de zeilers?

Global Solo Challenge

De vloot van de Global Solo Challenge ligt flink uit elkaar; Kevin le Poidevin aan boord van Open 40 Roaring Forty rondt pas net Kaap de Goede Hoop, terwijl Philippe Delamare met Mowgli, een Actual 46, Kaap Hoorn al gerond heeft. Delamare zeilt tot nu toe nagenoeg perfect; in de 18.000 mijl die hij nu heeft afgelegd, heeft hij slechts 800 zeemijl meer gevaren dan de theoretische route. Ter vergelijking: Cole Brauer die ruim 3000 mijl achter hem ligt, heeft al 1240 zeemijl meer dan de theoretische koers gevaren.

De rest van de vloot zeilde deze week in wisselende omstandigheden, afhankelijk van de positie binnen de vloot. Sommigen begaven zich ten noorden van de diepste depressies, terwijl anderen zich dwars door het zware wind knokten. Van de zestien boten die uit A Coruña vertrokken, zijn er nu nog dertien in de wedstrijd.

Vaatjes diesel vissen

Ari Känsäkoski trok zich recent terug uit de wedstrijd na een ontmasting midden op de oceaan op 22 december. Hij is echter nog steeds onderweg naar Kaapstad met ZEROchallenge, een Class40. Hij werd eerst namelijk flink tegengewerkt door de Agulhasstroom, die hem precies de verkeerde kant op duwde. Een visserschip dat in de buurt voer, beantwoordde uiteindelijk de oproep die de hulpdiensten uitzonden en kon de zeiler extra brandstof brengen. “We gaven tanks aan elkaar heen en weer,” vertelt Känsäkoski over zijn uitdagende ‘tankbeurt’ in een vier meter hoge deining. “Omdat ze een vissersboot waren, konden ze de lege tanks gemakkelijk opvissen voor een volgende ronde. Ze waren supervriendelijk en behulpzaam.”

Volg hier de deelnemers via de tracker.

Ocean Globe Race

De deelnemers van de ‘retro’ Ocean Globe Race, die precies vijftig jaar na de start van de eerste Whitbread Round the World Race plaatsvindt, zijn inmiddels halverwege hun wereldomzeiling. Op 14 januari vertrekt de vloot namelijk uit Auckland, Nieuw-Zeeland aan de derde van de vier etappes. In deze derde etappe gaan de teams de beruchte Kaap Hoorn ronden om uiteindelijk te finishen in Punta del Este, Uruguay. De route is net wat korter dan 5000 mijl en naar verwachting finishen de veertien boten tussen 9 en 18 februari.

Team Translated 9 finishte half december als eerste in Auckland en won ook na de handicapcorrectie de tweede etappe. Het Italiaanse team deed 36 en een halve dag over de oversteek van Kaapstad naar Nieuw-Zeeland. Vittorio Malingri, schipper van Translated 9, zegt dat ze blij zijn met hun tactiek tijdens de etappe: “Wij gingen naar het zuiden, je moet naar het zuiden, zo vaar je rond de wereld. Op sommige dagen was het in de mist één graad, vier graden. We hebben twee weken geen zon gezien! Maar we zijn zo blij om hier te zijn. Nieuw-Zeeland is een geweldig land,” aldus Vittiorio, wiens vader en oom in 1973 deelnamen aan de eerste Whitbread Round the World Race.

Volg hier de deelnemers via de tracker.

Globe 580 Transat

De winnaar van de Mini Transat is al een tijdje bekend, maar de (niet aan de Mini Transat gerelateerde) Globe 5.80 Transat-zeilers finishten korter geleden. De Amerikaanse zeiler Jack Johnson won de Globe 5.80 Transat 2023 in zijn boot Right Now. Hij passeerde de finishlijn bij Antigua op 29 december en legde in net iets minder dan 34 dagen de 3200 mijl over de Atlantische Oceaan af. Hij zeilde de wedstrijd in zijn zelfgebouwde multiplex Globe 5.80 van 19 voet en leidde van start tot finish de vijfkoppige vloot. Met deze winst is hij de eerste schipper die zich kwalificeert voor de Mini Globe Race, ‘s werelds eerste minijachtrace rond de wereld, die in februari 2025 vanuit Antigua zal starten.

Johnson was blij dat hij de race eindelijk kon uitvaren; “De uitdaging was geweldig. Ik werd er echt blij van. Het klinkt stom, maar de finish is het mooiste, de voltooiing van deze prestatie. Ik ben heel blij,” zei de 51-jarige zeiler na de finish. De omstandigheden tijdens de wedstrijd waren uitdagend, met weinig wind en soms zelfs wind tegen. Sommige zeilers begonnen zelfs water en voedsel te rantsoeneren toen de oversteek een stuk langer leek te gaan duren.

Vooral de dagen met volledige windstilte waren mentaal erg zwaar: “Het middelste deel was erg emotioneel voor mij,” vertelde Johnson, “omdat het gewoon langzaam ging, ik ging soms zelfs de verkeerde kant op. Dat was moeilijk. Maar toen ik eenmaal verder op het parcours kwam en vooral toen ik het laatste positierapport kreeg [van de andere boten, red.], kwam ik op het rechte pad en voelde ik me de hele rest van de tijd gewoon geweldig.”