“We zaten in de kuip pizza te eten” begint Rick Rodriguez uit Florida, schipper van Raindancer, zijn verhaal over hoe zijn zeilschip zinkt na een aanvaring met een walvis. “Het herinnerde ons aan de laatste avond op de Galapagos toen we met vrienden reflecteerden wat een geluk we hebben zo´n reis te mogen maken”. De dag erop vertrekken ze met de Kelly Peterson 44 naar de Markiezen, zo´n 3.100 nautische mijlen op de Stille Oceaan, met een crew van vier personen. Op maandag 13 maart 2023 waren ze halverwege en kwam de tweede pizza uit de oven toen het leek alsof ze met 6 knopen tegen een betonnen muur aan voeren. “We hebben een walvis geraakt” riep een van de bemanningsleden.
Bloed gutste uit z´n zij
“Ik hoorde een luide klap en tegelijkertijd een metalen klank” vertelt Rick, “toen keek ik over bakboord en zag een enorme walvis, het bloed gutste uit z´n zij terwijl hij naar beneden zwom”. Rick delegeert iedereen om de bilges te controleren. Echter, binnen enkele seconden ging het hoogwater bilge alarm al af. “Ik zag het zeewater vanuit de achterkajuit naar binnen stromen en wist toen al dat we de boot waarschijnlijk zouden verliezen”.
Inspectie binnen de boot
Terwijl de bemanning veiligheidsmiddelen begon te verzamelen inspecteerde Rick de lekkage in de achterkajuit. Al na 30 seconden stond het water boven de vloer, dat maakte het lastig om de bron nog van binnenuit te vinden. Rick wil nog een poging doen van buiten de boot, maar realiseert zich dat het moment van zinken nabij is. Eenmaal buiten helpt hij het reddingsvlot overboord, activeert hij de EPIRB en roept een Mayday over de radio.
Inspectie buiten de boot
“Pas daarna realiseerde ik dat de zeilen nog steeds op stonden en door de snelheid kwam er veel spanning op de lijn van het reddingsvlot”. De Winslow Liferaft had automatisch een drijfanker geactiveerd. Met twee man sterk streken ze de zeilen terwijl de andere twee de 10,5 voet lange Apex bijboot lanceerden. Daarna ging Rick zelf overboord, gewapend met duikbril, zwemvinnen en een bouwzeil.
Polyester opengebarsten
Rick zag de schade direct: meerdere gaten of “breuken”, waarvan de grootste rond de schroefas. Hij verklaart: “Ik neem aan dat de walvis de schroef met een enorme kracht heeft geraakt, waardoor het polyester rondom de as openbarstte”. Daarnaast zag Rick meerdere scheuren aan de scheg ter hoogte van de romp. Hij doet meerdere pogingen om het bouwzeil in de verschillende gaten te proppen, maar mede door de golven en stroming bleek het een onmogelijke missie. In de tussentijd was Raindancer al voor 2/3 gevuld met zeewater.
Handdoek in de ring
“Ik besloot de handdoek in de ring te gooien en me te concentreren op de veiligheid, zodat we het in ieder geval zelf zouden overleven”. De bijboot werd met zoveel mogelijk spullen, reddingsmiddelen en drinkwater volgestouwd totdat ze geen waterkannen meer konden vullen omdat de gootsteen zelf onder liep. De twee vrouwen gingen als eerst in de bijboot, wachtend op de twee mannen om ook het schip te verlaten. “Ik nam nog een moment om te bedenken of ik werkelijk alles eraan heb gedaan en mee heb genomen”.
Zeilschip zinkt na aanvaring met walvis
“Inmiddels begon het dek al onder water te lopen, dus ik moest die gedachten van me afschudden”. Samen met Simon stapte hij als laatste overboord en zwom we naar het reddingsvlot. Op het moment dat hij weer om keek zag hij de laatste meters van de mast met een enorme snelheid zinken. Tegelijkertijd kwam de lijn van het reddingsvlot op spanning te staan. “Gelukkig had ik een mes op zak en kon de lijn net op tijd doorsnijden”. Raindancer, met al hun bezittingen erin, was weg. Het zeilschip zinkt in slechts 15 minuten na de aanvaring met de walvis naar de bodem van de Stille Oceaan.
Liveblog via Starlink
Rick zette de satelliettelefoon (Iridium Go!) aan en verstuurde noodberichten naar zijn broer en vriend Tommy van zeilschip Southern Cross. Zij waren slechts 160 nm achter hen, samen met de World ARC vloot. “Ik wist dat als ik contact met Tommy zou krijgen we snel door een van de schepen gered zouden worden”. Om batterijen te besparen zette hij de telefoon na pas twee uur weer aan. Tommy had intussen via Starlink een oproep geplaatst en hield zelfs een liveblog op Facebook bij. Zo´n twintig schepen waren op de hoogte en hadden koers richting hun positie gezet.
Op uitkijk voor schepen
Intussen ging de zon onder en niet lang daarna zou het pikkedonker worden. “Nadat we een beetje op adem waren gekomen begonnen we gauw met inventariseren en organiseren”. Ze splitsten zich op in twee duo´s en bevestigden de bijboot en reddingsvlot met drie lijnen aan elkaar. Terwijl de ene vliegende vis na de andere in de bootjes landde, bleef er altijd iemand op de uitkijk voor schepen en ieder uur riepen ze een Mayday over op de radio. Op 14 maart rond 5 uur ´s ochtends zagen ze de eerste navigatielichten. Kort erna hadden ze radiocontact met zeilschip Rolling Stones.
In veiligheid
“We schreeuwden van geluk. Het enige wat we nog hoefden te doen is onszelf en de paar spullen veilig op de catamaran te krijgen”. Rick schoot een vuurpijl af en activeerde zijn persoonlijke ´AIS beacon´ om Rolling Stone te helpen hen te lokaliseren. Wanneer ze de Leopard 45 in zicht hadden, verzamelden ze zich alle vier in de bijboot. “Ze voeren langszij en gooiden twee lijnen, waarna ze één voor één tussen de golfslagen in aan boord sprongen. “We waren gered” besluit Rick met grote dank aan de bemanning van Raindancer, Rolling Stone en Southern Cross voor hun medewerking.
Deze video van Raindancer is vlak voor vertrek gemaakt. Meer weten over schipper Rick Rodriguez? Bekijk dan eens zijn website.
Tekst: Greetje Tops
Omslagfoto: Rick Rodriguez
“Their EPIRB never functioned as intended” Lesson from this: bring multiple PLB/EPIRB, not just one, and Iridium Go. And no, you can’t rely on Starlink, as Elon is a lose canon and can turn your service off anytime he pleases.