Vertrekkersblog: Voorzichtig gaan de grenzen open in de Cariben

Eindelijk is er beweging in de Cariben. De eerste eilandstaten openen hun grenzen voor jachten. De laatste weken nam de spanning onder wereldzeilers toe. Het orkaanseizoen begint in juni, maar op welk eiland, in de orkaanveilige zuidelijke Cariben, zouden we welkom zijn? Karin en ik probeerden Curaçao, één van de eilanden binnen het Nederlandse koninkrijk, zover te krijgen dat ze in ieder geval de Nederlandse zeilers zouden toelaten. Tevergeefs. Ondanks alle argumenten, zoals het economische belang van Curaçao en de werkgelegenheid bij de maritieme onderhoudsbedrijfjes, bleef de grens dicht. Toen er uiteindelijk toch nog een onaantrekkelijke regeling kwam – bemanning na aankomst van boord, een duur hotel in, en vervolgens met de eerste de beste vlucht van het eiland af – haakte vrijwel elke zeiler af.

Andere eilanden zien in dat er iets moet gebeuren. Want toerisme is de belangrijkste pijler onder menig eilandeconomie. Zeiltoerisme biedt zelfs in tijden van corona kansen. Vrij plotseling kwam vorige week goed nieuws uit Aruba, dat per direct zeilers ontvangt. Vanzelfsprekend zijn er een paar redelijke regels, zoals een quarantaine aan boord van twee weken. Prima. Op Facebook reageerden zeilers verrast. Ze konden het niet geloven, na al het getouwtrek aan Curaçao. Vervolgens kwam de blijheid en het besef: we kunnen naar Aruba! Ook Bonaire, het derde Nederlandse ABC-eiland, werkt aan versoepeling van de regels. De capaciteit op Bonaire is beperkt, dus veel boten zullen er niet van kunnen profiteren, maar goed nieuws is het wel.

Karin en ik liggen nog steeds in de baai van Charlotteville op Tobago. De baaien op Tobago hebben bloeddorstige namen: Man of War Bay, Pirates Bay, Bloody Bay. De bevolking is des te vriendelijker. We hebben ons hart verpand aan dit schitterende eiland. De lockdown-regels zijn versoepeld, we hebben een auto gehuurd en crossen over het eiland, wandelen door tropisch oerbos en zwemmen als enigen bij een schitterende waterval. Tobago, veel zeilers laten het links liggen, is een paradijselijke zeilbestemming. We kregen bezoek van een groep dolfijnen en er zwom zelfs een walvis in de buurt van onze Catherine! Steeds sterker krijgen we het gevoel niet weg te willen, langer in deze regio te willen blijven. Geen ABC, maar liever Trinidad of Grenada, twee orkaanveilige eilanden. En omdat Trinidad en Tobago (kortweg T&T) één land vormen, hebben we besloten naar Trinidad te gaan. Er zijn veel voorzieningen voor jachten. Eindelijk kunnen we daar de putting van onze voorstag vervangen, die midden op de oceaan was afgebroken. Groot voordeel: wij hoeven daar niet in quarantaine. We zijn immers al in het land.

Voor de internationale zeilgemeenschap blijft T&T nog gesloten. Gelukkig heeft buureiland Grenada, een uitstekende regeling getroffen. Zeilers zijn er onder duidelijke en rechtvaardige voorwaarden van harte welkom. Het is een kwestie van tijd tot T&T iets soortgelijks besluit: er is druk overleg gaande tussen de overheid en vertegenwoordigers van zeilers. Langzaam maar zeker gaat het in de Cariben, ook voor wereldzeilers, de goede kant uit.

Omslagfoto: Eric Westerveld