Twee twintigers met tussenpensioen: we missen het cruisersleven

Niels en Rosan zijn in 2023 vertrokken voor een reis van vijf jaar met hun Sigma 38OOD zeilboot. De twintigers zijn, zoals ze dat zelf zeggen, met tussenpensioen. Voor Zeilen doen ze verslag van hun droomreis. Daarnaast houden ze een vlog bij op hun YouTube-kanaal.

Echt klagen kunnen we niet, want het is echt hartstikke leuk hier op het Spaanse Water, de ankerplaats op Curaçao waar we nu al een aantal maanden voor anker liggen. Het water is vlak, we hebben een auto om makkelijk overal te komen waar we heen willen en omdat er nog een hoop andere boten liggen is het ook nog eens super gezellig. Zo hebben we laatst met andere zeilers de Blue Room bezocht, een prachtige grot langs het water, doet Rosan regelmatig mee met de Zumba, en hebben we bij Rosan haar werk zelfs (voor de halve prijs) een introductieduik gedaan. Het leven is mooi en makkelijk, maar dat is niet waarom we op reis zijn gegaan. Het nieuwe is er af, er is niets meer te verkennen, de uitdaging is weg. En dus kijken we er enorm naar uit om weer te vertrekken!

Keuzes

De grote vraag is: waarheen? Het is een vraag die ons al langere tijd bezighoudt. Voor op de kortere termijn is de keus: gaan we naar Colombia of direct naar Panama? Colombia schijnt een prachtig land te zijn en ligt op de route, maar met de boot naar Colombia gaan is een nogal prijzige onderneming. Inklaren kost enkele honderden dollars en de boot in een haven achterlaten komt ruim boven de 1000 dollar uit. Dat is nogal een aanslag op ons budget. Om vervolgens wat van het land te kunnen zien moet je eigenlijk een rondreis maken en hoewel Colombia zeker niet duur is, zijn daar toch ook de nodige kosten aan verbonden. En dus zouden we misschien beter eerst naar Panama kunnen varen en vanaf daar naar Colombia kunnen vliegen. We hebben dan niet de hoge inklaringskosten en de dure haven, maar alsnog gaan er de nodige kosten mee gepaard…

Geen weg terug

Maar de nog grotere vraag die ons op dit moment bezig houdt: gaan we door het Panamakanaal of niet? De Pacific op? Dat was weliswaar ons originele plan. Maar de af te leggen afstanden zijn groot, de afstand tot de rest van de wereld is groot, en er is geen weg terug. Om weer terug naar huis te varen zijn we dan nog zeker drie jaar bezig. Al die dingen samen maken dat Rosan twijfelt. Grotere afstanden zeilen vindt ze niet per se leuk, het idee om zo ver weg te zijn van huis is oncomfortabel, en ook de vraag of ze het nog zo lang leuk vindt speelt mee.

Avonturen in de Stille Zuidzee

Tegelijkertijd lonkt het onbekende, de uitgestrektheid, de pracht van de eilanden. Wat moet het gaaf zijn om daar rond te varen, van eiland naar atol, langs de mooiste riffen en palmboom-blauwe-zee-wit-zand-stranden. Avonturen in de Stille Zuidzee, voor Niels zou het een jongensdroom zijn die uitkomt. Ook voor Rosan is er is weinig twijfel over of we een leuke tijd gaan hebben daar, maar de beslissing blijft lastig. Gelukkig hebben we nog even om hem te maken, en in de tussentijd bereiden we ons er wel op voor dat we de Grote Oceaan op gaan. Dat betekent dat we al druk bezig zijn om uit te zoeken hoe het allemaal werkt met het Panamakanaal, en dat de boot tip top in orde moet zijn.

OOOEEEHIIIEEEH!

“GRMPFFF!” Water. Het is met afstand het belangrijkste wat we mee moeten nemen de op Pacific. “AARGGFFF!” En bovendien dat waar we het allerzuinigste mee moeten gaan zijn. “HWRRGGG!” En dat maakt dat het kleine lek dat we een tijdje terug ontdekten, ons niet bevalt. “HMMPPFFF!” Dat lek zit bij de watermeter in een van de watertanks, en vereist uiteraard werk op een dermate lastig te bereiken plek… “OOOEEEHIIIEEEH!” …dat het een kwestie van tijd is voordat de kramp toeslaat… We hebben lekkage langs de watermeter en hoewel het niet veel is, als het lang doorgaat kunnen we best wat liters verliezen en dat moeten we niet hebben.

Frutselen met flensen

Daarom ben ik nu bezig om te proberen om de van oorsprong met kit en twee schroeven vastgezette watermeter, vast te zetten met een flens een rubber ring en een verzameling schroeven, bouten en moeren. Die flens moet binnenin de watertank komen, en daar kan ik echt maar nét bij. Als gevolg van de oncomfortabele positie waarin ik me daarvoor moet wringen slaak ik met enige regelmaat een loze kreet. Rosan is namelijk niet in de buurt om er iets van te horen, want die is aan het werk. Toch lucht het op om af en toe zomaar wat te schreeuwen. Het houdt de moed erin en na een hele middag frutselen zit de flens dan eindelijk op z’n plek. Als we de volgende keer water bij gaan vullen, gaan we ontdekken of hij nu wel waterdicht is. 5 uur, terug naar de dagelijkse dingetjes. Tijd om het eten voor te bereiden. Als ik Rosan dan zo weer opgehaald heb staat dat alvast klaar.

Poep en pies

Zijn we dan nu klaar met alle klusjes? Nou, het scheelt niet eens veel. Er is nog 1 klus die op de lijst staat: een vuilwatertank. Niet verder vertellen hoor, maar tot nu toe hebben we altijd zonder vuilwatertank rondgevaren… Overigens niet als enige boot, het is hier niet echt nodig omdat we op zo groot water liggen. Maar voor het Panamakanaal is het een vereiste, en dus zitten we al een paar maanden te denken over hoe we het moeten hebben. Een globaal idee begint al te ontstaan, maar de exacte uitvoering weten we waarschijnlijk pas als alles geïnstalleerd is. Hopelijk kunnen we dat over een aantal weken met jullie delen!

Bekijk ook de eerdere avonturen van Niels en Rosan:

• Twee twintigers met tussenpensioen: grootste oversteek tot nu toe – De Golf van Biskaje!
• Twee twintigers met tussenpensioen: nu al verslaafd aan pensioen
• Twee twintigers met tussenpensioen: hoe zes woorden ons leven veranderden
• Twee twintigers met tussenpensioen: Stap 1
• Twee twintigers met tussenpensioen: verliefd op de boot