Niels en Rosan zijn precies na de Sneekweek vertrokken, voor een reis van vijf jaar met hun Sigma 38OOD. De twintigers gaan, zoals ze dat zelf zeggen, met tussenpensioen. Voor Zeilen doen ze verslag van hun droomreis. Daarnaast houden ze een vlog bij op hun YouTube-kanaal.
Water. Als je een boot hebt ben je er constant tegen aan het vechten. Je doet enorm veel moeite om je door dat spul voort te bewegen, kleed je zo dat je er zo weinig mogelijk van voelt als het van boven of van beneden komt, en doet er alles aan om er voor te zorgen dat het vooral maar buiten je boot blijft.
Klussen
Met dat laatste zijn we afgelopen dagen geweest. We kregen namelijk meer water binnen via de schroefas dan ons lief was, en we hadden natte kleding in de kast. Dus hebben we hier in Brest de boot langs een droogvallende kade drooggezet(pfoe, wat was dat spannend) om de afdichting van de schroefas te vervangen, en hebben we vervolgens met extra kit en extra bouten de voetrail weer waterdicht gemaakt.
Wachten
En nu liggen we te wachten tot we weer verder kunnen vechten tegen water. Deze keer in de vorm van het oversteken van de Golf van Biskaje. Het is inmiddels herfst geworden en dat betekent dat weervensters voor de ruim 2 dagen durende oversteek steeds zeldzamer worden. Het is dus een geduldsklusje, maar we gaan er het beste van maken!
Ankeren
Nadat we klaar zijn met met de schroefas en de voetrail vertrekken we dus weer uit de haven (duur) en gaan we lekker voor anker (gratis, als je alle gemaakte kosten voor anker, ankerketting, ankerlier, aansluitkabels even buiten beschouwing laat). We liggen een paar nachten bij een klein plaatsje wat Le Fret heet. Vervolgens verplaatsen we ons richting de monding van een rivier een stukje verderop alwaar blijkbaar oude marineschepen gedumpt worden, en dan is het eindelijk zo ver! Na twee weken wachten is het moment daar. Op naar Spanje! We besluiten om alvast een klein stukje te varen en verplaatsen ons naar het pittoreske Camaret Sur Mer. Een mooie uitvalsbasis voor de tocht die de volgende dag gaat beginnen.
Varen!
In alle vroegte (alles is relatief, zo ook deze 8:00 t.o.v. geen wekker de voorgaande weken) staan we op om de laatste dingen op de boot klaar te maken. De looplijnen lagen al klaar, maar de huik moet nog wel even van het zeil. De val eraan. Losgooien, en daar gaan we! Vlak buiten de haven hijsen we de zeilen. Terwijl de zon net boven de heuvels uitkomt varen we richting de eerste van twee landtongen waar we nog even omheen moeten. Met stevige wind en wat onrustig water passeren we de laatste stukjes land die we voorlopig gaan zien.
Dolfijnen!
En hoe verder we de niet wiebelende ondergrond, waar het gros van de mensen zich het meest comfortabel voelt, achter laten, hoe comfortabeler wij ons voelen. De zon schijnt, 15 tot 18 knopen wind vallen ruim in en we glijden soepel over de lange deining van de Atlantische Oceaan. En dan… DOLFIJNEN!!! Nog geen uur nadat we de kust achter ons gelaten hebben komen ze ons vergezellen. Ik snel me naar de punt van de boot om ze het beste te kunnen zien en krijg zodra ik daar ben een gigantische lading water over me heen. Het kan me niet schelen, ER ZIJN DOLFIJNEN! Ze zwemmen met ons mee, springen om ons heen, en zorgen voor een van de mooiste kwartieren van de overtocht. Wat een magisch mooie ervaring.
Eat, sleep, sail, repeat
In de loop van de middag gaat de wind wat liggen, waardoor de golven wat meer de overhand in de bewegingen die we maken. Het leven aan boord wordt een iets grotere uitdaging. Gelukkig
hebben we het eten voor de eerste dag al voorbereid, en hoeven we daar vandaag niet moeilijk over te doen. Na een goede maaltijd begint ons wachtrooster. Ik ga naar bed, Rosan neemt de eerste 4 uurtjes de honneurs waar.
Eten, slapen, zeilen. Eten, slapen, zeilen. Zo ziet ons leven er vervolgens 2,5 dag lang uit. Het is een droomoversteek. Naast een kleine windstilte in de eerste nacht waar we even doorheen moeten motoren en een kleine windstilte vlak voor aankomst in het Spaanse A Coruña, gaat het prachtig. Na de eerste windstilte zetten we de zeilen en hoeven we daar 28 uur lang niets aan aan te passen. De constante wind blaast ons in gestaag tempo richting de overkant.
Een andere wereld
Met ons 16 uur durende wachtschema zijn de dagen kort en de nachten lang. Dat is helemaal niet erg, want wat zijn het prachtige nachten! De eerste paar nachtelijke uren kunnen we genieten van een betoverende sterrenhemel, de rest van de onbewolkte nacht worden we vergezeld door het heldere maanlicht. Ook overdag is het genieten. Van de zonsopkomst en de zonsondergang, de mooie luchten en de vele dolfijnen die we onderweg nog voorbij zien komen. Na een tocht van ruim 60 uur varen we de haven binnen. Ik heb genoten, het had van mij nog wel een dagje langer mogen duren. En Rosan? Ook die heeft wel genoten, maar enkel tussen het overgeven door… Die was namelijk 2 dagen lang zeeziek en is vooral heel erg blij dat we er weer zijn… In A Coruña dus, waar we meteen merken dat we niet meer in de dagjeszeilers en vakantievaarderswereld zijn, maar in de wereld van wereldomzeilers en we-zien-wel-wanneer-we-weer-naar-huis-gaan-vaarders. Daarover volgende keer meer, hasta luego!
Tekst en beeld: Niels en Rosan
Tags: Vertrekkers Last modified: 31 oktober 2023
Super dat jullie dit doen!
Wij hebben een boot die er klaar voor is maar wij blijkbaar nog niet. Behouden vaart en we willen jullie graag volgen. Martin.
Wat weer een fantastische reis hebben jullie weer gehad! Ook weer dolfijnen bij de boot, helemaal geweldig! Hoop dat de zeeziekste af gaat nemen Rosan want ik weet uit ervaring hoe naar dat kan zijn! Lieverds, goede reis verder, ik kijk al weer uit naar jullie volgende verhaal! Liefs omaboot
Tja dat is een lekkere start van lange afstand zeilen .
Maar even dit , je vecht nooit en te nimmer tegen het water . Ja als je boot lekkage heeft dan wel , maar ook dat kun je dus oplossen . En in de komende jaren zal het wel meer gebeuren.
Maar het zeilen over die grote plas is echt niet vechten tegen die zee. Je moet respect blijven houden voor die zee en er mee omgaan op zo’n manier dat het leuk , prachtig en veilig is. En dan is het in geen enkel opzicht ” vechten tegen het water ” verre van dat.
Gr en safe sailing