De Franse Rivièra biedt een aangename mix van schilderachtige havenstadjes, zwoele temperaturen, azuurblauw water en een bourgondische keuken. Een perfect gebied om te verkennen vanaf de zee – maar voor een zomervakantie met eigen boot al snel te ver. Hedda Visser, Walewijn de Vaal en hun zoon Quirijn huren daarom eentje, voor een ontspannen weekje aan de Côte d’Azur. Hun verhaal lees je in Zeilen editie 12/2024.
“Ik weet het niet hoor.” Hedda kijkt vertwijfelt hoe een hoge golf het achterschip van onze Gib’Sea Tonlé Sap optilt, er met geweld onderdoor rolt en bij de boeg weer verlaat. “De golven worden alleen maar hoger. Als er geen plek is in de haven, kunnen we niet meer terug.”
We zijn onderweg naar Porquerolles, een eiland halverwege Marseille en Saint-Tropez. De wind staat volle bak achterop, omkeren is geen optie en een alternatieve haven of ankeren ook niet. Morgen 35 knopen wind, dan moeten we beschut liggen. De jachthaven van Porquerolles is zeer gewild en reserveren kan niet. Het is hoogzomer, dus stervensdruk. Een volgende golf duwt ons met 9,5 knoop vooruit terwijl het schuim door de gangboorden giert.
Ontdekken
Vijf dagen eerder. We ontvangen de bootsleutels van Phillipe, een particuliere verhuurder in Saint-Mandrier-sur-Mer, aan de baai van Toulon. Zoon Quirijn (13) hijst het grootzeil terwijl we de haven uitvaren. “Voorzeil kan er ook wel bij hoor.”
“Oké, Quirijn, rol maar uit.”
Voor ons passeert een veerboot naar Corsica, ruim 220 zeemijl zuidoostwaarts. Wij vieren de schoten en draaien west om het schiereiland Saint-Mandrier. Windkracht 3 duwt onze gehuurde boot gewillig langs imposante hoge rotsen: 5 knopen, tegen de 6. Ze heeft duidelijk zin om ons haar vaargebied te laten zien.
En wij kunnen niet wachten om het te ontdekken.
Tien mijl verder bereiken we een ruime baai met haven stadjes als Sanarysur-Mer, La Ciotat en Saint-Cyrsur-Mer. De zon en zee kleuren onze wereld diepblauw. “Hoe mediterraan wil je het hebben! Laten we vanavond beginnen bij Sanary,” wijst Hedda een eerste overnachtingsplek aan. Maar ik denk er anders over. “Vandaag oostenwind, morgen nauwelijks wind, daarna 30 knopen en dan dagenlang west. Laten we vandaag zo ver mogelijk doorzeilen, met westenwind komen we altijd weer terug”. Zo, het vaarplan ligt op de kuiptafel, mede mogelijk gemaakt – of eigenlijk volledig bepaald – door de weersverwachting. “Oké, het gaat ook wel lekker zo,” knikt Hedda, terwijl ze de boot van een golfje af stuurt. “Ik zit ook prima,” roept Quirijn uit het gangboord, gevolgd door een gilletje als een golf zijn voeten overspoelt.
Zeilen 12/2024
Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal? Bestel nu een digitaal jaarabonnement op Zeilen, dan heb je direct toegang tot dit artikel en vind je in ons digitale archief nog veel meer. Bestel hier.
Óf bestel een jaarabonnement 12x Zeilen+ digitaal lezen, dan krijg je maandelijks ons magazine thuisbezorgd én heb je met onze app altijd en overal de kennis van Zeilen tot je beschikking. Bestel hier.
Omlagfoto en foto: © Hedda Visser en Walewijn de Vaal
Tekst: Walewijn de Vaal
