Frank van der Knoop en Mirjam van de Klashorst van de Noorderzon zijn vorig jaar begonnen aan een wereldreis. Bij vertrek hadden ze gastenvlaggetjes aan boord van Engeland, België, Frankrijk, Spanje en Portugal. Ze wisten zeker dat ze in die landen zouden komen. Daarna waren de plannen divers.
Afgelopen najaar lagen ze op La Gomera om zich voor te bereiden op de oversteek naar Barbados, met een tussenstop op de Kaapverden. Nu zeilen ze in de Cariben. Maar welke eilanden ze aandoen en hoe lang, weten ze nog niet. Mirjam: “We vonden het zonde om va
n alle eilanden dure gastenvlaggetjes te kopen in een scheepswinkel. Zeker als we maar een paar dagen zouden blijven. We blijven tenslotte Nederlanders. We bedachten dat we ze best zelf in elkaar konden knutselen. Het is goedkoop, leuk en verdrijft de verveling die op zee soms kan toeslaan. Maar we hadden geen idee hoe.
Navraag onder medezeilers leverde leuke ideeën op. Zoals van de Vagebond. De bemanning heeft voor vertrek van alle landen die op de verlanglijst staan, een vlag op internet gezocht, die in kleur afgedrukt en geplastificeerd. Vervolgens maakte ze een plexiglas houdertje om zo’n vlaggetje in vast te klemmen. Het resultaat is een vlag die in windstiltes stokstijf staat en bij harde wind flink klappert, maar het makkelijk een paar weken uithoudt. Agaath Stuurman van de Schoonheyt heeft een halve meter stof gekocht van alle basiskleuren. Ze maakt een patroon op basis van een afbeel
ding in een pilot en gaat dan aan de slag met naald en draad. Een tijdrovende methode, maar die wel tot een vlag leidt die amper van echt te onderscheiden is.
Wij hebben het onszelf erg makkelijk gemaakt. We hebben een flink aantal witte basisvlaggetjes in voorraad, dat we of met watervaste stiften of met textielverf inkleuren. Met stiften gaat natuurlijk het snelst. Zo kun je na een kwartiertje fröbelen met goed fatsoen in bijvoorbeeld Panama aanleggen. Textielverf is wat ingewikkelder, omdat de verf gefixeerd moet worden met een strijkbout.
We hebben gemerkt dat je echt geen perfect vlaggetje hoeft te maken. Als het net onder de zaling hangt te wapperen in de wind, zie je niet of zich een paar druppels water tussen plastic en papier hebben gewrongen, of dat er een naadje scheef zit. Of dat de kleur een beetje uitgelopen is.”
