Laura Dekker ging de wereld over. Per zeilboot, maar ook via de media. Je kunt zeggen wat je wilt, maar ze deed iets wat niet veel mensen haar na kunnen doen. Terug in Nederland komt ze op het water de organisator van de Singlehanded tegen. “Of ik mee wil doen? Natuurlijk!” Ze kiest ervoor te varen met de Mini van Sander Vogelenzang. “Dat was wel even slikken.”
(c) Laurens Morel
Een dag voor de start van de Singlehanded staan we op de steigers van de Flevo Marina. Naast de nieuwe boot van Sander Vogelenzang, een houten Kolibri 900, ligt zijn zelfgebouwde proto: Boatsje. Het grijs-oranje monstertje vormt voor Vogelenzang een manier om een van zijn dromen waar te kunnen maken: de Mini Transat varen.
Laura Dekker zit tegenover me aan een kop thee. “Ik ben nog niet helemaal wakker.” We zijn inderdaad wat vroeg. Een kop thee en een boterham later komt ze tot leven. Er zit nu een heel andere Laura tegenover me dan het meisje dat ik bijna zes jaar geleden voor het laatst op de Hiswa sprak. Natuurlijk hebben we wel het één en ander van haar gehoord – er is een boek over haar verschenen en ze is getrouwd met een jonge Duitser – maar verder weten we eigenlijk niets. Destijds was ze een opstandige puber – daar had ze ook wel reden toe – die in haar eentje de wereld rondzeilde, nu is ze een 22-jarige zeilster die zich voorbereidt op de Singlehanded. Haar Guppy, een verlengde Jeaneau gin fizz ketch, heeft ze nog steeds. “Maar ik zeil er niet zo veel meer mee.”
Wil je alles lezen over de nieuwe uitdaging van Laura Dekker? Je leest het in Zeilen 12! Krijg je Zeilen nog niet op de mat? Neem een abonnement, koop het losse nummer hier online of in de winkel.
Tekst: Marinus van Sijdenborgh
Omslagfoto: Laurens Morel
