Gelukkig kun je je op allerlei manieren voorbereiden op het onvoorziene, van zwemles tot survivalcursus. Maar wat als het toch een keer misgaat? Marrit en Joost zeilen met Awa langs de verlaten oostkust van Argentinië als halverwege de roaring forties hun reis een ongewenste wending maakt. Lees het hele verhaal in Zeilen editie 09/2024.
Als jullie zo doorgaan, vieren we samen kerst in Puerto Hoppner!” juichen onze zeilvrienden via de mail. Sinds Buenos Aires zeilen we dezelfde route als twee bevriende zeilboten, maar dan twee weken later. Zij liggen nu al een tijdje in Puerto Deseado te wachten op goed weer om de grote sprong naar de iconische baai op Stateneiland te maken, wie weet lukt het ons einde lijk om op ze in te lopen.
We zijn onderweg naar Caleta Hornos, ook al zo’n bucket listplek. Deze ankerbaai ligt in een gebied dat – door het heldere water, zonnige weer, de eilanden en beschutte ankerbaaien – ook wel de Carieb van de Argentijnse oost kust wordt genoemd. Een zwaarbevochten mijlpaal op weg naar het zuiden, waar we al lang naar uitkijken.
Onverwachte gijp
Het is slechts 40 mijl varen vanaf onze haven in Santa Elena. Toch vertrekken we pas in de avond vanwege het gunstige weer op dat moment. Voor de wind varen we de grote baai uit, die weer uit drie kleinere baaien bestaat. Als we op open zee aankomen, kunnen we verder zuid sturen en moeten we dus gijpen. Er staat weinig wind en ook de golfslag valt erg mee. Ik rol de genua in en zet de boom alvast aan de andere kant. Marrit maakt de bulletalie aan stuurboord los. Dan haalt ze de grootschoot aan, zodat
de giek strak in het midden staat. Met de stuurautomaat leggen we de boot op de nieuwe koers, de wind komt aan de andere kant van het grootzeil binnen en dat klapt dus, gecontroleerd en binnen de kleine marge die het heeft, over. Ik klik de nieuwe bulletalie aan bakboord aan de giek. Tot zover gaat alles volgens de routine die we in de afgelopen 11.000 mijl hebben opgedaan.
Maar dan gaat alles ineens heel snel verkeerd. Bij het vieren van de schoot blijkt de overloop nog niet goed te staan. Terwijl Marrit dat corrigeert, duwt een golfje de boot weer op de oude koers. Hierdoor komt de wind weer aan de andere kant van het grootzeil en omdat ik de bulle talie nog niet op spanning heb gezet slaat deze, dit keer wel met een flinke vaart, weer terug. Marrit zit met haar hoofd vlak naast de schoot en wordt daardoor hard met haar hoofd tegen de rand van de kuip gegooid. In één klap ziet onze reis er totaal anders uit.
Zeilen 09/2024
Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal? Bestel nu een digitaal jaarabonnement op Zeilen, dan heb je direct toegang tot dit artikel en vind je in ons digitale archief nog veel meer. Bestel hier.
Óf bestel een jaarabonnement 12x Zeilen+ digitaal lezen, dan krijg je maandelijks ons magazine thuisbezorgd én heb je met onze app altijd en overal de kennis van Zeilen tot je beschikking. Bestel hier.
Omslagfoto en foto: © Joost Doude van Troostwijk en Marrit Terpstra
Tekst: Joost Doude van Troostwijk en Marrit Terpstra
