De vloot van de Globe40 is net aangekomen in Recife, Brazilië. De zeilrace van negen maanden rond de wereld is inmiddels ruim over de helft. Het Nederlandse team Sec Hayai staat al sinds Auckland op de eerste plaats overall. Sinds de laatste keer dat we Frans Budel en Ysbrand Endt spraken, hebben ze in drie maanden tijd van Auckland via Papeete en Ushuaia weer flink wat zeemijlen geracet. Van Recife gaat de volgende etappe naar La Grenada en daarna met een laatste oversteek over de Atlantische Oceaan terug naar Frankrijk. Zeilen belt de dag na aankomst in Brazilië met Ysbrand Endt over de afgelopen etappes.
Vlak na Ushuaia lagen jullie eerste, toen even derde, een heel stuk eerste en toen tot vlak voor de finish toch weer derde! Hoe spannend was deze laatste leg?
“Het was een hele lastige, spannende etappe. We hebben tot twee derde van deze leg heel weinig wind gehad. In het begin hebben we een paar hele goede slagen gemaakt waardoor we na een week ruim eerste lagen. Vervolgens was het weer erg onduidelijk en zijn we in tegenstelling tot de rest van de vloot niet genoeg naar het oosten gevaren. Toen de wind weer opstak kon de rest met betere zeilhoek naar de finish varen. Mentaal was dat een lastig moment. Westelijker hadden we hele instabiele wind en het kostte heel veel energie om de snelheid in de boot te houden. En dat heeft ons wel opgebroken, tot ongeveer drie dagen voor het einde. Toen kwamen we weer in dezelfde wind terecht als de rest en konden we ze een beetje inhalen. Dat was net genoeg om uiteindelijk de tweede plek veilig te stellen.”
En met de tijdstraf van boot die voor jullie binnenkwam toch als tweede geëindigd!
“We kwamen inderdaad als derde binnen, maar zijn toch tweede geworden. Je mag namelijk maximaal drie zeilen wisselen, maar het team voor ons had dat vier keer gedaan. Dus daarvoor kregen ze een tijdstraf van acht uur en een kwartier, waardoor wij toch nog voor ze eindigden. Die limiet aan zeilwissels is ook een van de grote uitdagingen van deze race. Je moet erg zorgvuldig omgaan met je zeilwisselingen en het goed plannen. Doordat we hier tweede zijn geworden houden we nog steeds zicht op de eindoverwinning. Er wordt fors op ons gejaagd en de voorsprong wordt kleiner, maar er zijn nog maar drie legs te gaan en nog maar weinig punten te verdelen. We gaan voor de eerste plaats en de kans dat we winnen wordt steeds groter!”
Jullie hebben ook nog door een aanvaring met een UFO het roer beschadigd?
“Klopt, we hebben een UFO geraakt. Op een bepaald moment schrokken we ’s middags van een forse klap. Toen hebben we van alles gecontroleerd; de kiel, de boeg, maar dat was allemaal niet zichtbaar beschadigd. Van bovenaf was er aan het roer ook niets te zien. Toen dachten we opgelucht dat de aanvering in ieder geval niets beschadigd had. Tot een uur of zes later… Het was inmiddels avond en Frans was net gaan slapen. Ik zat achter de navigatietafel en zag vanuit mijn ooghoek ineens een plas water staan waar geen water mag staan. Het bleek al snel dat we zo’n vier- à vijfhonderd liter water gemaakt hadden, dus dat was wel heel serieus. Toen hebben we als de bliksem het gat opgespoord dat in de roerkoning bleek te zitten.
Met de elektrische pompen was het water gelukkig vrij snel wel. We zijn toen ook gegijpt, zodat het gat boven de waterlijn kwam te liggen. Toen kwamen we erachter dat de hele bovenkant van het roer door de klap in elkaar gedrukt was. Gelukkig konden we er nog wel goed mee sturen, maar het had wel een merkbaar remmend effect op de boot over bakboord. Maar hoe erg de schade aan de boot echt is weten we morgenochtend pas, als we de boot uit het water takelen. We hebben gelukkig een reserve roer dus dat kunnen we er meteen opzetten.”
Team Milai moest zich terugtrekken omdat ze in dezelfde leg een UFO geraakt hadden. Waren UFO’s hiervoor een angst waar jullie rekening mee hielden?
“Ja, zij hebben echt een hele heftige aanvaring met een UFO gehad inderdaad. Nee, ja, je weet dat UFO’s bestaan en dat je ze tegen kan komen op de oceaan. Je weet dat dat in het wedstrijdzeilen ook gebeurt. Maar je weet ook dat wij niet zo heel diep steken; slechts drie meter. Dus de kans dat wij wat raken is relatief klein. Toen ik de klap hoorde rende ik heel snel naar buiten om te kijken of ik iets zag drijven, maar er was niets te zien dus het dreef onder de oppervlakte. Maar onze collega’s van de Milai hebben echt een heel zwaar object geraakt. Hun kiel is geheel ontzet en alle schotten rondom de kiel zijn ook gebroken. Zij hebben echt een zodanige klap gemaakt dat ze niet meer door kunnen varen.”
Het einde van de race begint wel in zicht te komen. Leven jullie al toe naar de finish in Frankrijk?
“We proberen vooral ook erg te genieten van het nu. Recife is echt een bijzondere plek. En ook Ushuaia; wie komt er in zijn leven nou ooit in Ushuaia? Dat is maar weinig mensen gegeven. Het is echt heel ver van alles en iedereen verwijderd. Recife is een grote stad in opkomst in Brazilië. Dit is het eerste internationale zeilevenement ooit dat hier aan land komt! Dat geeft gewoon een hele bijzondere sfeer. We weten ook dat we nog heel hard moeten werken voordat we in Frankrijk zijn, want we gaan nog een oceaan oversteken in de winter. Dat is natuurlijk niet het meest veilige en zeker niet het meest makkelijke moment. Dus we proberen erg op het nu te focussen en het per leg en per etappe aan te kijken. En te genieten van waar we nu zijn.”
Omslagfoto: Jean-Marie Liot
Je kunt de Globe40 volgen via de live tracker.
Tags: Globe40, oceaanzeilen, wedstrijdzeilen Last modified: 1 februari 2023
