Alle zes zijn ze niet ouder dan 25 – toch zeilen ze al rond in een eigen boot. Maar ze hebben nog meer met elkaar gemeen: ze zijn niet te beroerd om hun handen uit de mouwen te steken, hebben geen vrees voor het onbekende en komen op het water pas echt tot rust. Plus: ze krijgen hulp van familie om hun droom te verwezenlijken. Lees het hele verhaal in Zeilen editie 04/2025.
Het idee van een eigen kajuitzeilboot spreekt Hugo Schortinghuis al aan sinds hij op het water te vinden is, vanaf zijn zesde. “Zo’n tweede huisje waarmee je kunt gaan en staan waar je wilt, dat geeft een ultiem gevoel van vrijheid.” Als hij tijdens een van zijn lessen op de Zeevaartschool uit verveling online platforms voor tweedehands boten afstruint, ziet hij een redelijk betaalbare Comfortina 32 te koop liggen in Duitsland.
Vader-zoontijd
Hugo twijfelt geen moment en gaat direct kijken. Later rijdt hij nog een keer op en neer. Hij wordt steeds enthousiaster. Alleen: hij heeft geen 10.000 euro, de vraagprijs, op zijn bankrekening staan. “Die hele zomer heb ik bij Jachthaven Naarden gewerkt. Alles wat ik verdiende, zette ik opzij. Van dat bedrag plus mijn spaargeld, heb ik uiteindelijk de boot gekocht.”
Voordat Hugo met zijn nieuwe aanwinst Lotta het water op kan, moet er nog een hoop gebeuren. “Door een storm was de boot flink beschadigd geraakt. Vijftien weken lang reed ik elke zaterdagavond naar een schuur op het Duitse eiland Fehmarn, waar de boot stond. Zondag kluste ik dan de hele dag en ’s avonds laat reed ik dan weer terug naar huis, om maandag weer in de schoolbanken te zitten.” Zijn vader helpt af en toe een handje. “We hebben allebei plezier gehad in die vader-zoontijd.”
Zodra de boot te water is gelaten, maakt Hugo eerst wat kleine tochtjes, om zijn aanwinst te leren kennen. Dan vaart hij Lotta samen met zijn vader terug naar Terschelling.
Het leek onbereikbaar
“Ik heb een aantal jaar op Terschelling gewoond voor mijn opleiding. Het gaf een kick om met mijn eigen bootje de haven binnen te varen. Op dat moment besefte ik hoe bijzonder het was dat ik als 19-jarige in het bezit was van zo’n prachtig schip. Dat had altijd onbereikbaar geleken.” Trots laat hij zijn boot aan bekenden, en ook onbekenden, zien. “De meesten dachten dat de boot van mijn vader was. Als ik dan vertelde dat hij van mij is, kreeg ik veel verbaasde maar leuke reacties.”
Vanuit zijn thuishaven in Lelystad maakt Hugo graag tochtjes over het IJsselmeer. Meestal zeilt hij alleen. “Alleen op het water zijn, niet afhankelijk van anderen, vind ik heerlijk. Een plan maak ik doorgaans niet. Ik zet een muziekje op en geniet van de fijne sfeer aan boord. Je bent er met zeilen even helemaal uit, daar laad ik echt van op. Komende zomer wil ik graag een langere tocht maken, naar Engeland of Denemarken. Dan zou ik het wel gezellig vinden om dat samen met iemand te doen.”
Hugo heeft even veel plezier in het zeilen als in het klussen. “Dat moet ook wel. Je denkt dat het hebben van een eigen boot heel romantisch is: lekker varen en voor anker gaan als de zon schijnt. Maar in de praktijk moet er best veel gebeuren. Ik vind het gelukkig niet erg om aan mijn motor te sleutelen.”
Zeilen 04/2025
Wil je de rest van dit verhaal lezen? Bestel nu een digitaal jaarabonnement op Zeilen, dan heb je direct toegang tot dit artikel en vind je in ons digitale archief nog veel meer. Bestel hier.
Óf bestel een jaarabonnement 12x Zeilen+ digitaal lezen, dan krijg je maandelijks ons magazine thuisbezorgd én heb je met onze app altijd en overal de kennis van Zeilen tot je beschikking. Bestel hier.
Omslagfoto en foto: © Geïnterviewden
Tekst: Floortje Gunst
