Samen in je eentje een rondje Noordzee

Het is “de ideale mix van een groepsreis en op eigen houtje de zee op,” aldus een fanatieke deelnemer over de Driehoek Noordzee Challenge. Zeilen spreekt Henry Over de Vest, die in juni al voor de vijfde keer de Driehoek gaat varen, en Jeroen Baars, die voor het eerst aan de start zal verschijnen. Karin Taekema, die in de organisatie van het evenement zit, schuift ook gezellig aan. In twee weken varen ze ruim 1100 mijl: van Den Helder naar Kirkwall op de Orkneys, door naar Farsund, Noorwegen en dan weer eindigen in Den Helder.

Slechts een half opgeblazen dingy

De tweejaarlijkse prestatietocht wordt georganiseerd door de Kustzeilers, die ook de 24 uurs zeilrace organiseren. Dit jaar vindt alweer de 24^e editie plaats. Henry herinnert zich zijn eerste keer, het moet 1989 geweest zijn, nog goed. “Het verst dat ik toen had gezeild was een keer een oversteek naar Engeland. De veiligheidseisen toen waren heel anders dan nu, onvoorstelbaar bijna. We hadden natuurlijk nog geen GPS – maar ook, ik durf het nu bijna niet meer te zeggen – geen reddingsvlot. Een half opgeblazen dinghy, dat was het. Het was één groot avontuur.” Henry heeft een aluminium boot, een Van de Stadt 48, waarmee hij al meer dan twintig jaar rondzeilt.

Van IJsselmeer naar Noordzee

Jeroens zeilverleden ziet er anders uit. Hij is pas op latere leeftijd, zo’n acht jaar geleden, begonnen met zeilen. Hij pakte het meteen grondig aan, kocht een aluminium Huisman 41, ging na veel dagtochten op het IJsselmeer de Waddenzee op en durfde vervolgens de oversteek naar Engeland aan. Zo breidde hij zijn horizon steeds verder uit en vorig jaar deed hij mee aan de Colin Archer Memorial Race; 400 mijl van Lauwersoog naar Larvik, Noorwegen. Dit jaar doet hij voor het eerst mee aan de Driehoek. Naast zijn vrouw gaat er nog een opstapper mee en misschien besluiten twee teamleden die ook de Colin Archer meevoeren dat ze ook nog aansluiten, “maar met vijf zit de boot echt vol, anders wordt het te krap met slapen.”

Veiligheid hoog in het vaandel

Sinds 1989 zijn de veiligheidseisen van de tocht flink aangescherpt. In zijn uitrusting heeft Jeroen dan ook veel vertrouwen. De lijst met verplichte veiligheidsmiddelen voor aan boord van de Colin Archer, die vrijwel identiek is aan die van de Driehoek, hielp hem om gestructureerd na te denken over de veiligheidsuitrusting aan boord. “Ik had niet alles zelf kunnen verzinnen, nee. Maar het is vooral belangrijk om je af te vragen waarom dingen er op staan. Bij de Colin Archer moesten we negen liter water mee voor in het reddingsvlot, in een tonnetje van tien liter. Ik had tien anderhalve literflessen mee, maar dat was niet goed; die kun je niet zo gemakkelijk weer uit het water vissen als je mis gooit naar het reddingsvlot.”

Samen in je eentje

Hoewel hij ook veel tochten alleen zeilt, solo of niet in tochtverband, blijft Henry de Driehoek fantastisch vinden. “De mix van gezellig met een aantal boten hetzelfde stuk varen, maar toch in je eentje langer dan twee dagen op zee zitten waardoor je echt in het ritme komt, dat is heerlijk. Ik heb er alleen maar goede herinneringen aan.” Jeroen kinkt instemmend: “Het is een illusie om te denken dat je in flottielje naar de overkant zeilt. Na vier uur ben je zowat alle andere boten al uit het oog verloren en na acht uur verdwijnen de meesten ook van de AIS. Je bent echt op jezelf aangewezen.”

Maar ook Jeroen kijkt uit naar de gezelligheid van de tocht, het delen van de passie en het napraten op de steigers met mensen die net dezelfde tocht achter de rug hebben. Want hoewel het flink doorvaren is en je tijdens de challenge meer tijd op zee dan aan de wal doorbrengt, staat er op de Orkneys wel een busreisje op het programma en in Noorwegen een kadebarbecue.

Alleen prijs voor het mooiste logboek

Karin valt de mannen bij: “Het draait bij ons echt om de lol, het plezier van het zeilen. We zijn ook absoluut geen wedstrijd; het enige waar we een prijs voor uitreiken, is wie het mooiste logboek bijhoudt. Je mag als het windstil is zelfs je motor bijzetten. Ja, van mij mag je ook blijven ronddobberen, maar dan mis je misschien wel de busreis!” Tenslotte maakt het soort mensen dat meedoet de tocht bijzonder, vertelt Henry: “de racewereld kan heel kakkerig zijn, maar bij de Driehoek is het allemaal veel meer basic; het zijn allemaal liefhebbers zonder kapsones. Het gaat om het plezier van het zeilen.” Tenslotte is Henry simpelweg een groot liefhebber van het vaargebied: “die papegaaiduikers op de Orkneys, met honderden op zo’n klif, ja, dat is gewoon fantastisch!”

Op dit moment hebben veertien boten zich ingeschreven voor de Driehoek, die op 17 juni van start zal gaan. Een aantal gezichten zijn bekend bij Henry en Karin, maar meer dan de helft doet voor het eerst mee. Inschrijven kan nog tot en met 17 mei via de website.

Foto’s: privéarchief geïnterviewden