Ik ben eigenwijzer dan soms goed voor me is, maar vaak levert dat me ook iets op. Zo keurde mijn werkgever na enig aandringen mijn onbetaalde verlof goed en kreeg ik de kans drie maanden te gaan zeilen. In mijn eentje. Je leest het verhaal over mijn solo avontuur in Zeilen editie 12/2023.
Vanuit mijn werk als beleidsadviseur ben ik gewend gaan. Sterker nog, twee dagen op één boeg naar Engeland plannen te formuleren. Ook voor mijn reis naar Noorwegen noteer ik twee leerdoelen: ik wil solo meerdere etmalen aaneengesloten zeilen (dus een slaapritme vinden) én die wonderbaarlijke Scandinavische aanlegmethodes onder de knie krijgen. Opgewekt gooi ik op 3 juni de trossen los, om een dag later vanuit Den Helder over de zee te staren: de wind zit rotsvast in de noordhoek en lijkt daar voor altijd te willen blijven. Opgeven ligt niet in mijn aard, dus ik besluit de zee maar op te zoeken en te zien hoe het gaat. Eenmaal buiten loop ik aardig op hoogte – waarom zeil ik niet door naar Noord-Engeland over één boeg? Dan los ik meteen mijn eerste leerdoel in: solo meer dan één nacht doorvaren. Het zou moeten lukken: in het midden van de noordelijke Noordzee zijn er nauwelijks getijdenstromen, wat het kruisen compleet anders maakt dan ‘om de zuid’. Dat had ik me niet eerder gerealiseerd, maar het zeilt heerlijk. Alleen hierom zou je al om de noord en drie over de andere naar Noorwegen verschilt niet heel veel van het laveren in een grote sloot als de Kaag, waar ik ooit het zeilen leerde van mijn vriendinnetje (inmiddels robijnen huwelijkspartner).
Hazenslaapjes
Voor de Nederlandse kust is veel scheepvaartverkeer, zijn er windmolenparken en hordes boorplatforms – niet echt een omgeving om maar eens het bed in te duiken en te vertrouwen op mijn ais-alarm. Zeker niet in tijden waarin tankers met Russische olie zonder transponder rondspoken, de spionerende Igors en Vladimirs buiten beschouwing gelaten. Toch verandert mijn scherm en de horizon niet significant in tien minuten. Dus begin ik voorzichtig met hazenslaapjes onder de vaste kap, dik aangekleed en in een ontspannen houding. De eerste keren is het misschien meer mediteren dan slapen, maar ook dat geeft rust en ontspanning. Even scherm checken, horizon afkijken, en weer lekker dommelen. De tweede nacht zit ik verder uit de routes en kom ik geen platform meer tegen. Ik verruim de hazenslaapjes naar een kwartier en dat gaat prima. Ook overdag pik ik regelmatig een sluimerkwartier. Tussendoor lees ik wat en maak ik kruiswoordpuzzels. Het zeilen zelf is rustig en – de eerste dag buiten beschouwing gelaten – zijn er niet veel zeilhandelingen nodig. Regelmatig snoep ik wat koekjes of een handje noten. Ik heb zowaar een routine opgebouwd.
Zeilen 12/2023
Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal? Bestel nu een digitaal jaarabonnement op Zeilen, dan heb je direct toegang tot dit artikel en vind je in ons digitale archief nog veel meer. Bestel hier.
Óf bestel een jaarabonnement 12x Zeilen+ digitaal lezen, dan krijg je maandelijks ons magazine thuisbezorgd én heb je met onze app altijd en overal de kennis van Zeilentot je beschikking. Bestel hier.
Omslagfoto en foto: © André Rotteveel
Tekst: André Rotteveel
