André Wolthuis wint zeilpak, wat gaat hij ermee doen?

Een maand geleden konden mensen die zich inschreven voor de Zeilen-nieuwsbrief kans maken op een Gill-zeilpak. Uit meer dan vijfhonderd aanmeldingen viel de loting op André Wolthuis. Hij tourt nu nog met zijn motorboot door Nederland maar heeft de sterke ambitie om eigenaar van een zeewaardig zeiljacht te worden en tochten te maken naar Noorwegen en Denemarken.

Wolthuis is opgegroeid in Friesland, waar zijn droom voor het hebben van een zeewaardig zeiljacht ook begint. Hij erft een woonboot van zijn vader, die hem ooit kocht zonder enig moment na te denken over de ligplaats ervoor. “Het lag telkens in een ander weiland” vertelt Wolthuis. De boot heet ‘Doe wel en zie niet om’. Maar door omstandigheden moeten hij en zijn vrouw het verkopen. Dat valt hem zwaar. 

“Een buurvrouw zei me toen dat ik na moest denken over wat ik met het geld dat het oplevert zou willen doen.” Een van zijn diepste wensen is het hebben van een zeewaardig zeiljacht. Wolthuis is werkzaam als oprichter van een Christelijke uitgeverij en ziet het als een zuiver verlangen dat door god in zijn hart is gelegd. “Ik wist niet dat die wens zo diep was.” Maar zijn vrouw Juliette is niet meteen overtuigd dus proberen ze eerst een motorbootje uit.

Wadden

Twee jaar geleden besluiten ze eerst door Nederland te gaan touren met een Saga 7000 motorboot. “Onderweg hoor ik van een havenmeester dat de boot die we hebben ook gewoon zeewaardig is.” En het plan om de Wadden op te gaan om droog te vallen is geboren. Stapje voor stapje ontdekken ze meer en meer op het water. 

Ze bereiden de tocht uitvoerig voor. “Ik had hele stevige poten gemaakt zodat we konden droogvallen op de Koffiebonenplaat.” Als het water voor de eerste keer zakt blijken de houten poten toch met één ding niet rekening te houden. Ze drijven. “Maar de boot komt precies rechtop in een kuil terecht.” Na een wandeling en het avondeten gaan ze naar bed. ’s Nachts hebben ze een magische ervaring als het noorderlicht zich laat zien. “We zagen vier witte zuilen van wit licht aan de hemel.” Eerst hebben ze niet meteen door wat ze zien.

Zinken

De volgende ochtend valt Wolthuis plotseling uit zijn bed. De boot is na de vloed van de nacht dit keer wel schuin komen te liggen. “Juliette dacht dat we gingen zinken maar we lagen al op de bodem.” Als blijkt dat de motor niet meer wil starten omdat de accus’s het door het schuinliggen hebben begeven belt hij de KNRM. “Ik heb hulp nodig.”

“Twee mannen komen in overlevingspakken zo’n 300 meter met het water tot de heupen naar ons toe gelopen. Ze hebben de grootste lol met elkaar tijdens de wandeling.” Een rib trekt André en Juliette naar Ameland. “Ik had het voor geen gled willen missen. Het was een avontuur om die mannen bezig te zien. En ze vonden het heerlijk om een keer niet bij nacht en ontij weg te moeten, maar gewoon in het zonnetje.” 

Wens

Wolthuis is gelukkig geen moment bang geweest. Zijn wens voor een zeiljacht is er nog steeds. “Op zee is de scheidslijn tussen hemel en aarde flinterdun.” Het winnen van het zeilpak is volgens hem een duwtje van god in de goede weg. “Mijn vrouw wil graag en boot met een zwenkkiel dus dat is ook al een teken.”