Met een enkele zucht wind zeilt Black Moon de datumgrens over. Midden in de Stille Oceaan, tussen de Cookeilanden en Samoa, ligt een onzichtbare lijn. In het logboek ontbreekt nu een complete dag. Hoe zit dat ook alweer met die tijdzones? En hoe verdrijven Niels en Greetje zoal hun tijd als ze wekenlang op zee drijven? Je leest het in Zeilen editie 06/2024!
“Zie jij het al?” Met een verrekijker tuur ik naar de horizon. Ons navigatieschermpje vertelt ons dat we over enkele mijlen de datumgrens kruisen. “Hier moet het zijn,” zegt Niels. Maar er is geen wormgat, zoals je in sciencefictionfilms ziet. Noch slingers en confetti om ons aan de andere kant van de wereld te verwelkomen. Er is niets anders te zien dan het blauw waar we inmiddels zo aan gewend zijn. Alleen onze telefoon toont dat we van UTC+12 naar UTC-12 zijn gegaan, het externe bewijs dat we in één seconde een complete dag overgeslagen hebben. Het zijn de uren die we in het eerste deel van onze wereldomzeiling erbij hebben gesnoept, steeds een uurtje terug in de tijd, twaalf keer een extra lange dag. En die boete betalen we nu in één keer terug.
Als de telefoon het tijdverschil toont, zijn we de 180-graden-lijn nog niet officieel gepasseerd. Samoa heeft deze digitaal opgeschoven om makkelijker zaken te doen met Fiji, Nieuw-Zeeland en Australië. Voor ons komt het eigenlijk ook wel goed uit, want als we op een zondag zouden aankomen, konden we nog niet inklaren. Nu komen we op maandag aan en kunnen we dezelfde dag nog aan wal. Toeval hoor, want op een meerdaagse oversteek weet je nooit helemaal zeker op welke dag je precies aankomt.
Hoe komen we al die uren op zee door?
Tijdverdrijver 1: Ditjes, datjes en dutjes
Tijdens het zeilen beweegt werkelijk alles en daardoor gaan er ook dingen kapot. We controleren dus continu de noodzakelijke onderdelen, zoals tuig en beslag. Soms moet er wat strakker of losser gezet worden of zelfs uit voorzorg vervangen. Als de zee rustig is en we ons allebei lekker genoeg voelen, doen we ook extra klusjes: van kleding herstellen en canvas repareren tot iets poetsen of beter indelen.
De vislijn staat overdag bijna altijd uit. Let wel: we moeten ook in staat zijn om de vis binnen te halen. Het is dus niet handig om die klakkeloos te slepen, bijvoorbeeld terwijl we de nacht ingaan, als de zee ruiger is, er slecht weer op komst is of als we ons katterig voelen.
Zeilen 06/2024
Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal? Bestel nu een digitaal jaarabonnement op Zeilen, dan heb je direct toegang tot dit artikel en vind je in ons digitale archief nog veel meer. Bestel hier.
Óf bestel een jaarabonnement 12x Zeilen+ digitaal lezen, dan krijg je maandelijks ons magazine thuisbezorgd én heb je met onze app altijd en overal de kennis van Zeilen tot je beschikking. Bestel hier.
Omslagfoto en foto: © Greetje Tops, archief Sailing Black Moon
Tekst: Greetje Tops
