Een vrouw met een plan, dat is Jacqueline Evers. Dit is wat ze wil: vanaf volgend jaar zomer solo de wereld omzeilen. Om dit plan alle kans van slagen te geven gaat ze zorgvuldig te werk. Weinig wordt aan het toeval overgelaten; een goede voorbereiding is immers het halve werk. Of laat de werkelijkheid zich niet zo makkelijk in een Excelsheet stoppen? Stap één richting de droom: solo op en neer naar Lowestoft. Hoe dat verloopt lees je in Zeilen editie 11/2022.
Met de zon op mijn gezicht zit ik in de kuip van Loveworkx. De boot ligt in de box van mijn thuishaven Marina Muiderzand, maar in mijn hoofd ben ik al mijlenver onderweg naar Engeland. Morgen vertrek ik voor mijn eerste solo-oversteek naar Engeland. In mijn eentje de Noordzee over, in het kielzog van de Kust- en Toerzeilers die naar respectievelijk Ipswich en Lowestoft zeilen. De oversteek staat geheel in het teken van mijn solowereldreis; volgend jaar juli wil ik vertrekken. Dat klinkt misschien flierefluitend, maar niets is minder waar. Alles wat ik enigszins kan voorbereiden, dat bereid ik voor. Zo grondig en gedetailleerd mogelijk. De grote vraag is nu vooral: is mijn goede voorbereiding inderdaad het halve werk, of is de praktijk niet onder de indruk van to-dolijsten en Excelsheets en dwingt die een andere voorbereiding af?
Van zoet naar zout
Bij vertrek uit IJmuiden meld ik me via de marifoon bij de Kustwacht. Het idee dat ze weten dat ik deze oversteek maak, geeft me een prettig gevoel. Ik vertel dat ik onderweg ben naar Lowestoft. Ze stellen me allerlei vragen over veiligheidsmiddelen en kenmerken van de boot. Op hun advies zet ik ook de app KNRM Helpt aan.
Loveworkx voelt zich thuis op het zoute water. Terwijl de boot haar eigen koers houdt, duik ik onder dek. Op de overzeiler trek ik een lijn tussen IJmuiden en Lowestoft, en teken ik om de 25 mijl een waypoint in. Mijn plan is om elk uur een kruisje op de kaart te zetten, met het tijdstip erbij. Zo kan ik mooi zien hoe de werkelijke route verloopt – en ook hoe deze afwijkt van mijn geplande zeiltijd.
Ietwat gespannen installeer ik mezelf voor een lange tocht. Ik heb gelezen dat ontspanning belangrijk is voor een solozeiler. Om zo fit mogelijk aan te komen heb ik een hangmat van buisdoek gemaakt die precies in de luikopening past. Een beetje onwennig ga ik erin zitten. Ik heb mezelf een ontspanningstechniek aangeleerd waardoor ik snel en diep kan ontspannen. Met de wekker op 25 minuten focus ik me al schommelend op mijn ademhaling. Ondertussen blijft het druk op de marifoon – de Humber Coastguard gaat een helikopter sturen in verband met een ernstige medische situatie, de Belgische kustwacht komt ook helder binnen – waardoor van slapen weinig terechtkomt. Wel ben ik helemaal op de hoogte.
Zeilen 11/2022
Ben je benieuwd naar de rest van verhaal? Hoe verloopt de oversteek naar Engeland? Wat hoort Jacqueline no0g meer voor berichten over de marifoon? Welk probleem heeft de boot met de V-snaar? Wat levert Jacqueline beurse knieën op? Hoe verloopt het wegvaren met wind, stroom en het wieleffect? Met voor motorpech krijgt ze te maken? Hoe kijkt de solozeilster terug op haar eerste oversteek? En hoe ziet zij de toekomst tegemoet? Je leest het allemaal in Zeilen 11/2022. Koop het nummer hier online in de webshop of lees (het artikel in) Zeilen hier digitaal. De editie is ook tot en met woensdag 23 november verkrijgbaar in de winkel. En wil je vanaf nu elke maand dit soort verhalen lezen? Word dan hier abonnee.
Omslagfoto en foto: Jacqueline Evers
Tekst: Jacqueline Evers
