De Admiral’s Cup staat bekend als het officieuze wereldkampioenschap offshore zeilen. Van 17 juli tot 1 augustus verzamelt de internationale top zich op het Isle of Wight voor een reeks uitdagende races. Dit jaar wordt Nederland vertegenwoordigd door het Dutch Offshore Sailing Team bestaande uit Rotterdam Offshore Sailing Team en Baraka GP.
Terwijl de zomer nog ver weg lijkt, is het team al maanden in voorbereiding. In de winterperiode ligt de Ker 46 Van Uden op de kant, en benutten de zeilers elk vrij moment om het schip in topconditie te brengen. Van standaard klussen zoals het servicen van lieren en het checken van zeilen tot grotere upgrades als het installeren van een watermaker – het team pakt het allemaal zelf op. Het team neemt ons mee in een kijkje achter de schermen bij bootonderhoud.
Specialisten aan het werk
Voor Quintus Post, grinder aan boord, stond een groot deel van het onderhoud in het teken van de lieren en de grinder-aandrijving. “Ik heb ontzettend veel uren gestoken in het servicen van de lieren: uit elkaar halen, schoonmaken, onderdelen vervangen, alles. Ook de pedestal is volledig nagelopen en aangepast. “Toen ik de pedestal uit elkaar had gehaald om hem te controleren, liet een teamgenoot hem per ongeluk uit zijn handen vallen. Kon ik weer opnieuw beginnen,” lacht Quintus. “Maar ook daar leer je van.”
Iedereen in het team had zijn eigen taken. Zo controleerde Joost – die de genakertrim op zich neemt – alle zeilen en heeft voordekker Finn met zijn 3D-printer slimme aanpassingen ontworpen en geprint voor de boot. Een van de innovaties was het plaatsen van 2 extra padeye’s uit de centerlijn van de boot zodat de genua staysail – soort fok – naar loef geplaatst kan worden tijdens het tripple headed varen met een code zero. Door dit te doen krijgt de genua staysail meer vrije wind, en meer wind betekent meer snelheid!
Wat deze onderhoudsperiode anders maakte, was de verschuiving van ‘quick
fixes’ naar duurzaam onderhoud. “We focussen nu op langdurig behoud en optimaal functioneren, in plaats van alleen dingen repareren als ze stukgaan,” zegt Quintus. “Dat voelt goed. Al die kleine verbeteringen, zoals het vervangen van aandrijflijnen en het servicen van de lieren, leveren misschien maar milliseconden winst op, maar bij elkaar opgeteld maken ze een groot verschil in de race.” Bootcaptain Twirre Bogaard geeft aan dat dat ook logisch is “We doen aan onderhoud dat focust op duurzaamheid, in plaats van reparaties – de quick fixes die Quintus bedoelt.”
Structuur en motivatie
Volgens Quintus is er tijdens deze onderhoudsperiode geen enkel onbenullig klusje gedaan. “Nee, alles had een reden,” zegt hij resoluut. Dat is mede te danken aan de gestructureerde joblist en planning van Bogaard. Er is altijd een duidelijk plan, een strakke indeling en voldoende motivatie binnen het team, waardoor niemand ‘laks’ is.
Toch blijft het een team van studenten en jongvolwassenen. “Mensen zijn
vaak heel druk, maar dat mag de pret niet drukken,” vertelt Quintus. Wat werkt, is eerlijk zijn tegen elkaar. Twirre benadrukt dat het niet erg is om een keer iets te missen, zolang je maar bewust met je verantwoordelijkheden omgaat en dit tijdig communiceert naar je teamgenoten. “Het gaat erom dat we zorgvuldig omgaan met het materiaal, want we werken met een dure boot en veel kostbare onderdelen. Niets mag afgeraffeld worden. Ook omdat het gevaarlijk kan zijn als we onzorgvuldig zijn. Denk aan een borging in de mast die los zit: dat kan grote, gevaarlijke gevolgen hebben.” benoemt Twirre.
Schipper en coach Gerd-Jan Poortman heeft binnen het team een cultuur van openheid en ruimte voor inbreng gecultiveerd. Iedereen voelt zich vrij om verbeteringen of nieuwe ideeën aan te dragen, wat leidt tot slimme innovaties en een sterkere samenwerking. Dit zorgt ervoor dat zelfs de kleinste verbeteringen serieus worden overwogen en dat er een gevoel van eigenaarschap binnen het team heerst. “Van dat soort gesprekken leren we juist ook, hoe meer we erover praten” bekend Quintus.
Innovatie en teamwork
Naast regulier onderhoud heeft het team ook gewerkt aan innovatieve verbeteringen. De hatch op het voordek is bijvoorbeeld voorzien van een elektrisch systeem, waardoor deze sneller en beter waterdicht sluit. “Zestig keer een fractie van een seconde winnen, is uiteindelijk ook gewonnen tijd,” concludeerd Quintus.
Ook heeft het team dit jaar een analyse gemaakt van slijtagepatronen. Hierdoor kunnen ze beter anticiperen op onderhoud en reserveonderdelen meenemen. Bijvoorbeeld een van de lieronderdelen die geregeld kapot gaat: ‘daar hebben we er nu twaalf extra van aan boord liggen.’ laat Twirre weten.
De watermaker is een andere grote toevoeging aan boord. Twirre en schipper Gerd-Jan Poortman hebben deze installatie volledig zelf opgezet. Dit systeem is niet alleen handig, maar ook strategisch slim: het bespaart gewicht door het meenemen van grote hoeveelheden drinkwater overbodig te maken en past binnen de nieuwe ORC/IRC-regels.
Samen sterker
Wat het teamgevoel betreft, was deze onderhoudsperiode volgens Quintus
uitstekend georganiseerd. “Iedereen wist wat hij moest doen en dat scheelde enorm. We vullen elkaar goed aan. De een bereidt dingen tot in detail voor, de ander werkt meer improviserend. Maar dat zorgt juist voor een sterke samenwerking.”
Dat iedereen wist wat ze te wachtten stond was ook niet gek. gedurende het laagseizoen werd door Twirre een uitgebreide joblist en planning bijgehouden. “Zelf had ik het beste in de gaten wat er speelde omdat ik veel bij de boot was. Het was een flinke uitdaging om al het onderhoud gestroomlijnd te houden, maar het is gelukt om alles af te ronden.’ zegt hij opgelucht. Zijn gouden tip:” Maak van alles wat je uit elkaar haalt foto’s, het moet ook weer in elkaar gezet worden! En wees niet bang om met anderen mee te kijken en kritische vragen te stellen. Soms helpt een fris – misschien onwetend – perspectief.”
En natuurlijk was er ook ruimte voor tradities. Iedere onderhouds-dag werd geluncht bij de lokale Turkse eetgelegenheid. “De eigenaar zag ons al van verre aankomen en wist meteen wat we wilden: Turkse pizza’s, alles erop en eraan, met kaas. De enige vraag was hoeveel we er deze keer wilden. Inmiddels zijn we echt vrienden geworden met die man.” aldus Quintus.
Te water!
Na maanden van onderhoud en voorbereidingen was het eindelijk zover: de Van Uden werd terug het water in getakeld. Hoewel er nog veel trainingsuren gemaakt moeten worden, voelt dit als een belangrijke mijlpaal. Het team kijkt ernaar uit om de opgedane kennis en verbeteringen in de praktijk te testen. De weg naar de Admiral’s Cup is nog lang, maar stap voor stap komt de grote wedstrijd dichterbij.
