In 2022 vertrekken Matthijs en Deborah voor onbepaalde tijd met hun aluminium tweemaster Saraban’de. Niet naar het warme zuiden, zoals het merendeel van de vertrekkers, maar naar het verre noorden. Na een overwintering boven de pool cirkel en zeven weken op Spitsbergen varen ze nu rond in Finnmark en Troms, de twee meest noordelijke provincies van Noorwegen. Hoe zijn ze hier gekomen? Je leest het hele verhaal in Zeilen editie 03/2025!
Ga je mee de wereld rond zeilen?” Het is 2018 en Matthijs staat voor mijn neus. We zijn net twee jaar uit elkaar, na een relatie van vier jaar, en komen elkaar ‘toevallig’ tegen. In de tussentijd hebben we elkaar nauwelijks gezien of gesproken. En alsof het lot het bepaalt, lopen we elkaar weer tegen het lijf. Het idee om de wereld rond te gaan zeilen spreekt me wel aan. Vrijheid, avontuur, weg van alle verplichtingen. Maar met Matthijs? Durf ik dat wel aan na onze breuk?
In onze ‘eerste’ relatie zeilden Matthijs en ik veel samen, met de 8,5 meter lange klassieke platbodem van mijn ouders. Altijd op de Friese meren, met niet al te veel wind. In afgelopen twee jaar heeft Matthijs zijn zeilskills echter behoorlijk opgekrikt. Hij is alleen op pad met een Gib’Sea 302 van zijn beste vriend en ik vaar een stuk mee van Stavoren naar Enkhuizen. Er staat zo’n 20 knopen wind en ik vind het maar wat spannend om te gaan. “We kunnen ook een saunaatje pakken?” probeer ik nog, maar Matthijs is vol vertrouwen en heeft de zaak helemaal onder controle.
Ik geef me over aan dit voor mij onbekende schip, het onbekende water en de krachten van de natuur. Terug in Stavoren ben ik helemaal om én weer helemaal verliefd. Ja, met Matthijs wil ik de wereld rondzeilen.
Bootjes kijken
Iets wat we altijd al leuk vonden, is bootjes kijken. Of ze nou te koop liggen of niet. De afgelopen jaren hebben we heel wat gefantaseerd over ons toekomstige schip. Maar nu zijn we serieus: er moet een zeiljacht komen om de wereldzeeën te bevaren. In de zomervakantie van 2017 liggen we verwaaid in Hindeloopen en nemen we een kijkje bij de verkoopsteiger van de plaatselijke scheepsmakelaar. We zien haar direct liggen. De gele romp van Saraban’de knalt eruit tussen de witte boten.
“Zullen we vragen of we binnen mogen kijken?” stel ik voor. “Denk je,” zegt Matthijs, “dat ze ons wel serieus nemen?
De boot ligt ver boven ons budget.” “Ja, ze is inderdaad te duur, maar ik zou weleens een oceaanwaardig zeilschip vanbinnen willen zien en kijken hoe dat voelt.”
Zeilen 03/2025
Wil je de rest van dit verhaal lezen? Bestel nu een digitaal jaarabonnement op Zeilen, dan heb je direct toegang tot dit artikel en vind je in ons digitale archief nog veel meer. Bestel hier.
Óf bestel een jaarabonnement 12x Zeilen+ digitaal lezen, dan krijg je maandelijks ons magazine thuisbezorgd én heb je met onze app altijd en overal de kennis van Zeilen tot je beschikking. Bestel hier.
Omslagfoto en foto: © Deborah Vaessen
Tekst: Deborah Vaessen
