De vrouwen van JAJO Team DutchSail zijn door naar de halve finales. Omdat de teams uit poule A hun kwalificatiewedstrijden nog niet allemaal hebben kunnen varen gaan die al vroeg de haven uit, om die in te halen. Ze moeten er nog drie, en daarna nog vier semi-finales.
De teams uit poule A komen al snel terug. Er is te weinig wind. Het gaat een spannende dag worden want als ze vandaag niet aan zeilen toekomen komt de organisatie in de problemen met het programma voor de rest van het evenement.
Een karrevracht aan gasten maakt een praatje in de teambase van DutchSail. De zeilsters liggen nog op bed. “Laat ze maar lekker wachten” zegt coach Pieter Jan Postma. “Die andere teams staan nu half aan dus dan hebben wij een voordeel.”
In de teambase staat een bar, een paar banken en de simulator met scherm. Een groepje vrijwilligers heeft alles mooi aangekleed en draait de bardienst. Gasten komen tegen betaling naar de wedstrijden kijken en met een uitgebreid pakket ook een rondje in de rib maken om de boten te zien varen. Michiel Lampe, bestuurder van DutchSail als verantwoordelijke voor alle contracten, is het stralende middelpunt en houd bij alle onderdelen een praatje. Met uitgestoken hand stelt hij zich aan iedereen voor. “Hoi, ik ben Michiel.”
Het publiek is overwegend mannelijk. Ze hebben veel vragen over de America’s Cup. Ook aanwezig is Ivo van der Mark, CEO van hoofdsponsor JAJO. Hij gaat ook een rondje mee in de rib. Smaakt dit succesje naar meer? “De volgende stap na deze campagne is om de zeilers meer in de praktijk te laten trainen. JAJO gaat de samenwerking evalueren en nadenken over hoe ze het zeilen naar een nog hoger niveau kunnen brengen.”
Het wachten duurt voort. “Als ze vandaag nog gaan zeilen eet ik mijn schoen op Casper” zegt PR-man Bart Salemans. Een half uur later gaan de Nederlanders toch het water op om klaar te liggen. “Welke saus past er bij schoen?” Daarop heeft Salemans het antwoord niet. Het gaat door. Na drie en een half uur uitstellen en wachten liggen ze voor de start.
Een groep mannen van de Roei en Zeilvereniging de Maas is een weekendje weg en staat naar het scherm te kijken. Ze zijn al in de rib mee geweest en gaan zo lekker eten. Ook al ligt Nederland nu achterop, is de sfeer nog steeds gemoedelijk. Met een biertje en een borrel onder de Catalaanse zon kan er ook weinig misgaan. Steeds als de dames een boot inhalen klinkt er gejuich. In het publiek lijkt het niemand echt iets uit te maken dat het avontuur hier ten einde komt. Lampe toetert een paar keer door de deur naar buiten als ze over de finish komen.
Stuurvrouw Odile van Aanholt staat na een lange dag wachten geëmotioneerd de camera van de organisatie te woord. “We zijn eigenlijk wel teleurgesteld als atleten. Het is heel moeilijk om als sporter naar een wedstrijd te gaan terwijl je weet dat je nog amper in de boot hebt kunnen varen. Het is geweldig om de kans te krijgen maar het voelt niet echt als een eerlijke. We willen er niet om hoeven vragen.”
Last modified: 15 oktober 2024
