Sailors for Sustainability Floris en Ivar zeilen noordwaarts langs de oostkust van de Verenigde Staten. Van Florida tot Maine volgen ze de lente en verbazen ze zich over de contrasten in dit enorme land. Ze ervaren zuidelijke gastvrijheid, maken net geen heftig ongeluk mee, doorkruisen New York. En ze zeilen op de fok langs de eilandjes en door de natuurlijke passages van het Acadia National Park. Lees hun hele verhaal in Zeilen editie 10/2024.
Vier knopen stroom mee!” Geboeid kijkt Floris naar de plotter. De Golfstroom duwt Luci over een kalme zee. Hij geeft precies genoeg extra snelheid om Cape Canaveral te halen voordat de zuidenwind die ons vanaf de Bahama’s begeleidde, uitdooft. Nog maar twee dagen eerder vertrokken we uit Nassau en nu al varen we langs de vlakke kust van Florida. Schijnbaar onopgemerkt sluipen we de Verenigde Staten binnen: geen verkeerscentrale waar we ons moeten melden, geen kustwacht die een kijkje komt nemen. De soepele aanloop staat in schril contrast met het strenge Amerikaanse visumbeleid. Nadat we een uitvoerige online vragenlijst hadden ingevuld moesten we bij een ambassade op gesprek komen, om vervolgens nog een week op onze paspoorten te wachten. Nu varen we ongestoord door de imposante haven van Cape Canaveral. Eerst langs aangemeerde cruiseschepen, dan langs twee marina’s. We schutten door een sluis maatje XXL en gooien pal daarnaast ons anker uit. Omdat de douane- en immigratiedienst het weekend gesloten is, hoeven we ons pas een paar dagen later te melden. “Zo gemakkelijk zijn we zelden ergens aangekomen,” lacht Ivar.
Geluk bij een ongeluk
De marina’s hier rekenen gemiddeld 5 dollar per voet per nacht, dus zo’n luttele 200 dollar voor Luci. Onze ankerplaats is gratis en met 2,30 meter precies diep genoeg. We peddelen naar de kant en maken te voet kennis met Florida, ook wel de Sunshine State.
Het is half februari en inderdaad, de zon schijnt. “Wat is ’t hier ruim opgezet,” merkt Ivar op terwijl we kilometers wandelen in contrasten. Riante villa’s en vergrendelde toegangspoorten staan er naast veldjes met krakkemikkige trailers. Dure auto’s van Duitse makelij passeren aftandse pick-uptrucks met ‘Trump 2024’-stickers erop. Met vers eten komen we weer terug bij onze kajak. Tenminste, dat waren we van plan. Beteuterd kijken we naar het lege strandje waar we de kajak hadden achtergelaten. “Al zeven jaar laten we hem overal ter wereld probleemloos achter,” stamelt Floris ongelovig. In een marina vinden we Scott, een Amerikaanse zeiler die we die ochtend hebben ontmoet. “Natuurlijk breng ik jullie terug,” belooft Scott. In zijn bijboot liggen we even later in de sluis. Nog voordat we in de kuip van Luci op het zeilersleven drinken, hebben we een vriend voor het leven gemaakt. Dankzij de dief.
Zeilen 10/2024
Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal? Bestel nu een digitaal jaarabonnement op Zeilen, dan heb je direct toegang tot dit artikel en vind je in ons digitale archief nog veel meer. Bestel hier.
Óf bestel een jaarabonnement 12x Zeilen+ digitaal lezen, dan krijg je maandelijks ons magazine thuisbezorgd én heb je met onze app altijd en overal de kennis van Zeilen tot je beschikking. Bestel hier.
Omslagfoto en foto: © Floris van Hees en Ivar Smits
Tekst: Floris van Hees en Ivar Smits
