35 keer gefinisht in de 24 Uurs Zeilrace

Al sinds 1965 is de 24 Uurs Zeilrace een begrip in Zeilend Nederland en omstreken. De organisatie noemt zichzelf het grootste zeilevenement van Nederland en kent nog altijd een heleboel vaste deelnemers. Een van de zeilers die al heel lang aan de start verschijnt is Kees Ruiter. Hij is al 35 keer reglementair gefinisht en vaart dit jaar weer mee, waarschijnlijk voor de laatste keer. Slechts één deelnemer kwam vaker over de eindstreep.

Ondanks zijn respectabele leeftijd van 86 jaar doet hij nog zo vaak mogelijk mee. Er staan al heel wat prijzen in de kast. Die van langer geleden zijn een stuk kleiner dan die van nu. “Hij is nog altijd bloedfanatiek,” vertelt Pieter Vellinga, een van de vaste opstappers. “Als het moet sandwiched hij tussen alle boten door bij de start.” Pieter, zelf 52, kent Kees al zijn hele leven. Zijn vader deed altijd de reisvoorbereidingen. “Toen ik zes was stond ik op de steiger toen ze de eerste landvast weer vastmaakten in Andijk.” Nu gaat hij zelf al een hele tijd mee en ligt de veertig jaar oude Swan klaar voor de volgende start in Enkhuizen.

Memorabele editie

De keren dat ze een diskwalificatie kregen weet Kees nog uit zijn hoofd. Hij baalt er altijd enorm van omdat het hem verder van zijn record aan deelnames brengt. Dat zijn ook de momenten die hem het meest bij blijven. De eerste keer dat hij meedeed is hij al lang vergeten. “Het blijft toch elke keer weer spannend,” zegt Kees. Vroeger haalde hij de deuren en andere gewichtige objecten uit de boot voor de race. Nu gaat het vooral om meedoen.

Een memorabele editie van Pieter was de keer dat Kees een spinnaker van een gigantische omvang op de kop had getikt. “Bij de eerste keer hijsen trokken de schoten het zeil helemaal dicht.” Dus haalden ze een heel dun lijntje van maar drie millimeter om hem met de hand te kunnen besturen. Zo hebben ze de windstilte, waardoor veel deelnemers de finish niet haalde, doorstaan.

Veranderingen

In de loop der jaren hebben de twee heel wat zien veranderen tijdens de race. Zowel op het water als op de kant. Een van die dingen zijn de logboeken en stickers die aan het eind van de race ingeleverd moesten worden. Nu gaat die controle allemaal via internet. Kees vind het ingewikkeld, daarom doet Pieter dat deel. “De computers zijn de reden dat ik stop” zegt Kees. Een ander groot verschil met jaren geleden is het aantal deelnemers. Dat zijn er nu veel minder.

Omdat Kees zo’n bekend gezicht is als vaste deelnemer, wordt hij altijd genoemd door de omroeper bij de finish. Hij doet niet meer ieder jaar mee. Maar als het wel lukt is het traditie dat hij de start en de finish vaart.

Volgende week publiceren we een artikel waarin drie oude winnaars aan het woord komen. Hoe is het om deel te nemen aan de 24 Uurs? Welke rol speelt de voorbereiding? En: hoe win je de race?

Lees ook: Zo win je de 24 Uurs Zeilrace

Foto’s: Pieter Vellinga / Kees Ruiter