Annabelle en haar vader Herman zijn in mei 2023 vertrokken om een rondje Carieb te zeilen met Garfield, een Compromis 36. Herman doet iedere maand verslag van hun reis.
Het is vandaag 10 mei, de verjaardag van mijn inmiddels lang geleden overleden vader. Hij was het, die mij in contact bracht met varen en de liefde voor de watersport leerde. Het was zijn droom om als hij met pensioen was, eindelijk een lange reis te gaan maken met zijn boot. Helaas heeft hij zijn pensioen nooit gehaald en de reis is dus bij een droom gebleven. Ik heb mijn pensioen ook nog niet gehaald, maar onze lange reis zit er wel al bijna op. Iets meer dan twaalf maanden geleden gooiden Annabelle en ik de trossen los en nu zitten we weer midden op de oceaan, maar nu op de terugweg naar de Azoren.
Sint Maarten
Samen met de crew van Cruella huren we een auto om St. Maarten te verkennen. We halen de auto op bij het dinghydock in de Marigot Bay, waar we geankerd liggen. We beginnen met het verkennen van het hoogste punt van St. Martin. Op de kronkelweg ernaartoe, loopt er opeens een hele familie bavianen op de weg. We hebben al veel eilanden gezien, die een stuk wilder waren dan het geciviliseerde St.Martin, maar dit is de eerste keer dat we van zo dichtbij apen zien. In Suriname hebben we wel brulapen gehoord en heel hoog in de bomen gezien, maar dit, nee.
We rijden door langs de prachtige baaien die het eiland rijk is, en zien nog steeds de overblijfselen van de orkaan Irma die het eiland in 2017 deels verwoestte. In de voorheen rijke Oyster Pond, staan alleen nog maar de resten van wat steigers. Niemand renoveert ze, niemand breekt ze af. Door naar het Nederlandse deel van het eiland: Philipsburg.
Nederlands? Je betaalt hier in US Dollars. Je praat hier Engels en ze weten niet eens hoe je Amsterdam correct op een straatnaambord schrijft.
Nee, dit is een teleurstelling. In de winkelstraat vind je alleen souvenirs, juwelen en hier en daar een restaurant of bar. Door dus naar het laatste hoogtepunt van het eiland: Maho Beach. Daar waar je de landende vliegtuigen bijna kunt aanraken en waar je door de werking van de straalmotoren bij de start wordt omgeblazen.
Tijdens ons verblijf in de Marigot Bay treffen we toevallig Dick Dekker, de vader van Laura Dekker.
Hij ligt hier ook met zijn schip, Havorn, voor anker. Aangezien Annabelle met Laura al een oceaanoversteek achter de rug heeft en we hem dus al kennen, frissen we de vriendschap weer op. Dick helpt ons bij de voorbereidingen voor de oversteek en geeft onder andere onze motor een onderhoudsbeurt. Daarnaast brengen we heel wat gezellige uurtjes met hem door en leert hij Annabelles kookkunst waarderen.
We verlaten de Carieb
We brengen bijna drie gezellige weken op St. Maarten door. Veel crews maken hun boten hier klaar voor de terugreis en talloze nieuw gemaakte vrienden liggen hier dus ook. Dan is het tijd voor het vervolg. We vertrekken aan het eind van de dag en varen naar de Britse Maagdeneilanden, een tochtje van zo’n 150 mijl. Natuurlijk bezoeken we hier de beroemde Baths, grote afgeronde rotsen waar je tussen door mag wandelen nadat je drie dollar hebt betaald. Een indrukwekkende ervaring.
Na enkele dagen op de Maagdeneilanden beginnen we aan de oversteek terug. Aan ons verblijf in de Carieb is een einde gekomen. Dag (te) warme dagen, dag 28 graad warm zwemwater. Het waren vier mooie maanden!
