Vaarverslag Ronde om Noord-Holland: waanzinnige nacht op het Wad

Team Mout/Van Ommen
Schipper: Arjan, Renze, Paul en Cees (vier kapiteins op één schip)
Boot: Darwin, Dehler/Optima 106
Klasse: SW-hoog

Afgelopen winter hebben we onze uitgelubberde zeilen vervangen door een hip ‘cool grey’ laminaatje en sindsdien is onze Dehler/Optima 106 niet meer vooruit te branden. We hadden dus wel zin in een wat langere tocht waarin we met de trim en de zeilkeuze konden experimenteren zonder om de haverklap een boei te moeten ronden. “We” zijn twee keer twee broers die sinds de lagere school soms intensief, en soms decennia niet, met elkaar zeilen en sinds twee jaar Darwin delen.

Vrijdagochtend startten we in de eerste groep van 19 boten; de SW-hoog. Weinig wind. We hadden gekozen voor het nieuwe grootzeil en de oude genua #1,5 in plaats van de nieuwe High Aspect. Dat leverde een redelijke snelheid op, maar weinig hoogte. We kwamen aardig mee, alleen zaten er weer eens twee Pionnen in onze klasse (net als bij de clubwedstrijden), die veel sneller varen dan waar ze volgens hun rating recht op hebben. Daar moeten we het nog eens over hebben.

Warme broodjes knakworst

In het tweede deel, naar Kornwerderzand, lekker lange, aandewindse rakken. Daarna met de warme broodjes knakworst de sluis in en het plan voor de Wadden bedenken. We waren een uur te laat om tot aan de Noordzee van de stroming te kunnen profiteren. Het plan was dus om direct uit de sluis de zeilen te hijsen en er zo snel mogelijk vandoor te gaan. Gelukkig had iedereen dat plan, dus zodra de sluisdeuren open stonden, barstte de wedstrijd los. Met klapperende zeilen stormde de sluisinhoud het Wad op, richting startlijn en Den Helder. 

Wad by night

Wat volgde was een magische zeilnacht. We waren omgeven door snellere boten, maar konden prima meekomen. Strakke kruisrakjes in de vaargeul met de stroom mee. Alles klopte: de taakverdeling, de navigatie, de calls, de bootsnelheid, de wind, de handling en het Wad by night: betoverend!

Bij Den Helder was het uit met de pret. Iemand van ons (ik) had bedacht dat we de buitenbocht moesten nemen omdat daar volgens WinGPS minder stroom tegen zou lopen: iedereen liep ons in de binnenbocht voorbij.

Onvermijdelijke zeiltegenslagen

De wind viel er helemaal uit. We bleven wat te ver uit de kust en het schoot niet op. Vanaf dat punt kwamen ook de onvermijdelijke zeiltegenslagen: één van de co-schippers heeft de merkwaardige gewoonte om op een instrumentendisplay de ‘speed’ in te wisselen voor de accuspanning. Niemand wist waarom, maar hij haalde nu eindelijk zijn gelijk, want de spanning bleek gedaald tot 7,5 Volt. In paniek (finishbiertjes in de koelkast) de motor gestart om de accu’s op te laden. Na drie minuten hield de motor het echter voor gezien. Brandstoffilter verstopt. Daarna ging bij windkracht 0,7 onze lichtweerspinnaker dwars doormidden.

Sleepje naar de haven

We haalden gelukkig zonder verdere uitdagingen de finish en de organisatie regelde voor ons een sleepje van de havenmeester. Uiteindelijk zijn we nog 7^e geworden in onze groep. Mooie tocht/wedstrijd, goed georganiseerd. De gebruikelijke zeilperikelen, maar vooral: een onvergetelijke, waanzinnig mooie nacht op het Wad!

En ja. We zullen toch weer naar een overlappende genua terug moeten. Die boot is niet voor niets zo ontworpen.

Lees ook het andere Vaarverslag van het jongste team dat fanatiek meezeilde tijdens de Ronde om Noord-Holland.

Tekst: Arjan van Ommen
Foto’s: van het team

Omslagfoto: Klaas Wiersma