Het zal je maar gebeuren, ontmast worden op de grote oceaan. Het overkwam Sander en Yvette. Zij zetten hun verhaal op papier en dat kun je lezen in Zeilen editie 10/2022.
——
In 2020 vertrokken Sander Droog en Yvette Oeben met hun Koopmans 44 Blue Beryl voor een reis rond de wereld. Na een korte coronapauze zijn ze van de Galapagoseilanden op weg naar de Markiezen als dat gebeurt waar elke zeiler bang voor is: ze verliezen hun mast. Hóe dan, en vooral: hoe nu verder?
Ik doe het deklicht aan!” Ik ben tussen net wakker en directe paniek. “Dat deklicht heeft geen zin, want de mast ligt overboord,” antwoordt Sander. Het is heel vroeg in de ochtend, nog donker. Sander draait zijn lievelingswacht, die in de vroege ochtend, zodat hij de vislijn kan uitgooien zodra de zon opkomt. Maar vandaag gaat er niet gevist worden.
We zijn onderweg van de Galapagoseilanden naar de Markiezen, in Frans-Polynesië. De grootste oversteek van onze reis, in totaal zo’n 3000 mijl. Afgaande op de weersverwachting zouden we het in drie weken kunnen doen. De wind varieert tussen de 12 en 20 knopen en er staat een flinke golfslag. We leggen mooie dagafstanden af en na een week hebben we de eerste duizend mijl erop zitten. Ik bevind me in een toestand al sinds dag 2 aan het aftellen, want oceaanoversteken zijn niet echt mijn favoriete bezigheid.
De mast overboord
In de vroege ochtend van dag 8 lig ik op de bank in de kajuit te slapen als ik wakker schrik van een luid kabaal bovendeks. Een geluid dat ik niet meteen kan thuisbrengen. Hebben we misschien een container geraakt, schiet er nog door me heen. Sander zit op dat moment achter de navigatietafel. Hij rent de trap op naar de kuip. “Wat was dat?” vraag ik verschrikt. “Snel, doe je reddingsvest aan, de mast ligt overboord,” is het antwoord dat ik krijg. “Huh, wat, de mast overboord?” herhaal ik ongelovig. Als ik in de kuip kom, zie ik de ravage. Met zaklampen inspecteren we de schade. De mast is aan stuurboord over de reling geslagen en hangt volledig in het water. Met alles erop en eraan, de zeilen, de giek, de furlers. Het dek is een warboel van verstaging. En dan dringt de ernst van de situatie goed door. Met de satelliettelefoon bellen we Sanders vader, die ook fervent zeiler is. We besluiten om geen panpan of mayday te verzenden. We zijn immers niet in direct levensgevaar en de romp blijkt na inspectie nog in goede conditie. Snelle assistentie lijkt niet nodig. Hoewel het een ernstige situatie is, zijn we er in eerste instantie redelijk rustig onder. De adrenaline die door onze lijven giert maakt dat we vrij helder kunnen nadenken en handelen.
Zeilen 10/2022
Ben je benieuwd nar de rest van het verhaal? Hoe gaat het verder met Sander en Yvette? Wat weten de twee nog te redden van de mast? Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Hoe varen zij verder? Hoe ziet het noodtuig eruit? Wat wordt bedoeld met The Passage Guardian? En hoe is het stel onder de situatie? Je leest het allemaal in Zeilen 10/2022. Koop het nummer hier online in de webshop of lees (het artikel in) Zeilen hier digitaal. De editie is ook tot en met woensdag 26 oktober verkrijgbaar in de winkel. En wil je vanaf nu elke maand dit soort verhalen lezen? Word dan hier abonnee.
Omslagfoto en foto: © Sander Droog en Yvette Oeben
Tekst: Yvette Oeben
